« Ο Γ. Δροσίνης στη Νεώτερη Ελλάδα»

 

Αρχικά, είναι αξιοθαύμαστη η πολυπραγμοσύνη, η εργατικότητα και η βαθιά γνώση του ποιητή για πολλά και διάφορα θέματα, η ικανότητα συγκέντρωσης, διεκπεραίωσης και ολοκλήρωσης κάθε έργου με το οποίο καταπιάστηκε. Επίσης, ήταν πρωτοπόρος στο κίνημα του δημοτικισμού χωρίς ακρότητες έγραφε ποίηση και πεζογραφία στη δημοτική γλώσσα οκτώ χρόνια πριν από τον Ψυχάρη 1888 και 6 χρόνια πριν από τον Παλαμά.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα χρήσιμο εγχειρίδιο στα χέρια των ξεναγών του Μουσείου και των μελών για την καλύτερη προσέγγιση του ανθρώπου Δροσίνη. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ν. Πολίτης μαζί με τον Γ. Δροσίνη διευθύνει το περιοδικό Εστία ( 1889-90) και την ίδια εποχή αναλαμβάνει την έκδοση του εγκυκλοπαιδικού Λεξικού των Μπαρτ και Χιρστ. Επιπρόσθετα, ο Γ. Δροσίνης είναι ένας χαρισματικός παραμυθογράφος, βαθύς γνώστης της ψυχολογίας του παιδιού. Ενσωματώνει στα παραμύθια του το ηθικό δίδαγμα χωρίς ίχνος διδακτισμού. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, μεταξύ αληθινών και φανταστικών γεγονότων.

Επιπλέον, τα κείμενα του είναι απλά χωρίς να είναι απλοϊκά. Δεν τα φορτίζει από υπερβολές και αποφεύγει τους βαριούς χαρακτηρισμούς για τον εχθρό, πράγμα πολύ πρώιμο για την εποχή του.  Ο ποιητής αντιμετωπίζει μέσα από τα παραμύθια τη ζωή από τη θέση του ανίσχυρου και του αδύνατου. Τέλος, βλέπει τον κόσμο με καθαρή , άμεση, συχνά απρόοπτη, ανοιχτή στο θαυμασμό, στη φαντασία και στ’ όνειρο ματιά την οποία ονομάζουμε παιδική.

 

~ Ευφροσύνη Λούζη~

"ΜΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΗ"

 

~Ευφροσύνη Λούζη~

Η ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΥ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΛΟΥΖΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ-ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ-"

 

1     1.  Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σας για το συγκεκριμένο παραμύθι;

 Ε  Είναι πολύ απλή η απάντηση. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τα βιβλία. Για το παιδικό βιβλίο ξεκινάω πάντα με δύο ερωτήσεις, τι θέλω να πω στα παιδιά και πως θα τους το μεταφέρω. Επειδή, λοιπόν, εγώ αγαπώ τα βιβλία και τη λογοτεχνία και η μητέρα μου φρόντισε να τα αγαπήσω από πολύ μικρή ηλικία, μπορώ με βεβαιότητα να πω πλέον πως το βιβλίο είναι δύναμη. Θέλω αυτή τη δύναμη να την αποκτήσει κάθε παιδί. Οπότε η προσωπική μου ανάγκη για ιστορίες εμπνεύστηκε αυτό το παραμύθι. Εύχομαι και θέλω να πιστεύω πως στο τέλος της ανάγνωσης τα παιδιά θα ζητούν διακαώς ένα ακόμα παραμύθι. Έτσι θα ξέρω πως πέτυχα το στόχο μου.

2       2. Εσείς πιστεύετε στα παραμύθια; Πως θα ήταν η δική σας νύχτα χωρίς παραμύθι;

 Νομίζω πως αν σας απαντήσω όχι αναιρώ την ίδια μου την προσπάθεια. Με ειλικρίνεια λοιπόν, ναι πιστεύω. Σκεφτείτε λίγο τα κλασσικά παραμύθια των γιαγιάδων μας, πως τελείωναν; «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Δηλαδή, διαβάσαμε για τη ζωή κάποιων ηρώων , βεβαιωθήκαμε για το αίσιο τέλος και μάλιστα είμαστε ακόμα πιο σίγουροι πως εμείς τους ξεπεράσαμε, ζούμε ακόμα πιο καλά. Δεν είναι ουτοπικό να πιστεύεις λοιπόν στα παραμύθια. Έτσι μάθαμε και έτσι ζούμε. Κάθε μέρα της ζωής μας μπορεί να γραφτεί σαν παραμύθι. Γινόμαστε οι ήρωες, αντιμετωπίζουμε εμπόδια και πασχίζουμε να τα ξεπεράσουμε για να φτάσουμε στο αίσιο τέλος, να ζήσουμε καλά. Οπότε και στα παραμύθια πιστεύω και στη μαγεία με κάποιον τρόπο. Θεωρώ για παράδειγμα πως η αγάπη είναι ένα μαγικό συναίσθημα αν σκεφτεί κανείς πως είναι το μοναδικό συναίσθημα με αδιαμφισβήτητα καλό αποτέλεσμα. Τρομακτική λοιπόν θα ήταν και για μένα μια νύχτα χωρίς παραμύθι όπως και για την ηρωίδα μου. Πώς να επιδιώξεις το αίσιο τέλος χωρίς το παραμύθι και με τι δύναμη να συνεχίσεις να ελπίζεις;

3       3.Πως είναι ο χώρος γραφής σας;

 Γράφω πάντοτε στο γραφείο μου. Αδυνατώ να συγκεντρωθώ οπουδήποτε αλλού, ούτε σε εξωτερικό χώρο, ούτε καν στον καναπέ του σπιτιού μου. Γι αυτό το λόγο αυτό το «έπιπλο εργασίας» μου είναι γεμάτο μικροαντικείμενα που μου ‘χουν κατά καιρούς χαρίσει τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα , πράγματα μικρής αξίας και ανεκτίμητης σημασίας. Τόσα όσα χρειάζονται για να νιώθω τους δικούς μου πάντοτε κοντά μου. Όλα γύρω μου είναι πολύχρωμα και αποπνέουν φως και ζεστασιά. Αλλά και για τις στιγμές που συννεφιάζω έχω πλάι μια κορνίζα με δυο αγαπημένους στίχους από τον Γιάννη Ρίτσο και τις «Γειτονιές του κόσμου»: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη, εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως».

4       4.Πιστεύετε ότι τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής βοηθούν τον συγγραφέα;

 Θα πω ναι, γιατί θα είμαι άδικη αν απαντήσω αρνητικά, αφού κι εγώ η ίδια έχω παρακολουθήσει στο παρελθόν εργαστήρι δημιουργικής γραφής. Πρόσφατα δε ολοκλήρωσα και τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στη δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο της Φλώρινας. Πρέπει πάντοτε όμως να αναζητάς το καλύτερο δυνατό. Δε διδάσκεται στεγνά η δημιουργία. Νομίζω πρέπει γι αρχή να υποθέσουμε πως η βάση υπάρχει σε ένα έμφυτο ίσως ταλέντο, σε μια πλούσια φαντασία, σε μια καλά αναπτυγμένη κριτική σκέψη. Από εκεί κι έπειτα  είναι ωραίο να συναντήσεις τους κατάλληλος ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν να πας ένα βήμα παραπέρα, θα σε διορθώσουν, αλλά και θα σε επιβραβεύσουν. Το ζητούμενο στη συγγραφή δεν είναι απλώς να εμπνευστείς μια καλή ιστορία. Για να τη γράψεις τόσο άρτια, ώστε να αξίζει να διαβαστεί και να μην κουράσει τον αναγνώστη, υπάρχει μια σειρά από κανόνες. Αυτοί οι κανόνες όντως διδάσκονται. Οι όποιες αμφιβολίες μου λοιπόν έγκεινται στο να βρεις τους σωστούς δασκάλους, ακόμα καλύτερα  εκείνους που θα σου υπερτονίσουν τα λάθη σου. Βλέπω πληθώρα τέτοιων σεμιναρίων εκεί έξω , κι όπως πάντοτε, φοβάμαι  με ό,τι γίνεται μόδα και διαφημιστικό τρικ. Αυτό είναι όλο. Αναζητήστε τους σωστούς δασκάλους, εκείνους που αγαπούν το βιβλίο όσο εσείς. Αυτή είναι η συμβουλή μου. Εγώ όταν το θέλησα βρήκα τους δικούς μου και μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Άρα καταλαβαίνετε πόσο καλή έρευνα θέλει.

5     5.  Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε με το βιβλίο σας;

 Όπως είπα και περί έμπνευσης, πρόκειται για ένα βιβλίο για τα βιβλία. Άρα μιλάμε για μια ιστορία φύσει έτοιμη για κάθε δράση φιλαναγνωσίας. Σε περίπτωση δηλαδή που έχουμε κι εκπαιδευτικούς στην παρέα, να το πούμε κι αυτό. Τώρα το δικό μου μήνυμα είναι «άσε το τάμπλετ και πιάσε ένα βιβλίο» για να σας το δώσω σαν σύνθημα, κάπως χιουμοριστικά. Ειλικρινά είναι τόσο άσχημη εικόνα να βλέπεις μικρά παιδιά μπροστά σε οθόνες. Με στεναχωρεί αυτή η εικόνα. Θέλω τα παιδιά να δουν τι όμορφος είναι ο κόσμος αν έχεις στα χέρια σου ένα βιβλίο. Από το ότι με το βιβλίο έχεις σε εγρήγορση και τις πέντε αισθήσεις σου μέχρι το γεγονός πως το διάβασμα είναι η βασική πηγή ανάπτυξης κριτικής σκέψης, φαντασίας, τι μπορεί να πάει λάθος με ένα βιβλίο. Τίποτα, το εγγυώμαι.  Ακόμη και μνήμη γυμνάζεται με το διάβασμα. Οι ιστορίες φτιάχνουν τις αναμνήσεις μας και οι αναμνήσεις μας γίνονται ιστορίες, αν το καλοσκεφτείτε. Και σε μια εποχή πια που οι ιστορίες χαρίζονται απλόχερα, σε βιβλία, εικονοβιβλία, σε κόμικ, σε graphic novels , στην ανάγκη σε e book, κάντε έστω το τάμπλετ βιβλίο. Ειλικρινά θεωρώ δεν υπάρχει δικαιολογία σήμερα να μη διαβάζουμε στα παιδιά και με τα παιδιά κι όμως σήμερα απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτό. Επιστροφή στα παραμύθια λοιπόν, για να συνοψίσω το μήνυμα.

6      6. Τι σας παρακίνησε να γίνετε συγγραφέας;

 Το ίδιο πράγμα που με οδήγησε και στη δημοσιογραφία κάποτε, η ανάγκη μου να γράφω. Βέβαια το να μεταπηδήσεις από την αρθρογραφία για την πραγματικότητα στον φανταστικό κόσμο του παιδικού βιβλίου είναι μια διαδρομή από το ένα άκρο στο άλλο. Όμως όταν η φαντασία είναι αχαλίνωτη – δεν χορταίνω να πλάθω ιστορίες – κάποια στιγμή από την απλή ανάγκη να γράψεις νιώθεις τη πιο σύνθετη ανάγκη να βάλεις όλη αυτή τη φαντασία στο χαρτί. Να αδειάσεις και τον χώρο δηλαδή, ώστε να γεννηθούν κι άλλες ιδέες. Να προσθέσω ακόμα πως το παιδικό βιβλίο έχει τις μαγικές ιδιότητες να σε ξανακάνει παιδί, άρα με τη συγγραφή ικανοποιώ και την έμφυτη ανάγκη μου να πηγαίνω κόντρα στην ενηλικίωση.

7       7.Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

 Στα άμεσα σχέδια, αύριο στις 21 του μήνα στις 18:00 το απόγευμα μπορείτε να με βρείτε στο PopUp Store των εκδόσεων Μελτέμι στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Πάντοτε παρέα με τον Θάνο Κωστάκη που μου έδωσε την χαρά να γίνω μέλος της εκδοτικής του οικογένειας και τον υπερευχαριστώ γι αυτό. Είναι τύχη να πνέεις παρέα με το Μελτέμι, όπως τύχη υπήρξε και συνεχίζει να είναι και η γνωριμία με την εικονογράφο μου τη Βιβή Μαρκάτου. Οπότε και αύριο και με κάθε ευκαιρία σας καλώ να συναντιόμαστε και να μιλάμε για τις υπέροχες εικόνες της που ζωντάνεψαν τις λέξεις μου. Τώρα στα πιο μακροπρόθεσμα σχέδια η ιδέα για το επόμενο παραμύθι πλανάται πάντα πάνω απ’ το κεφάλι μου, ο Θάνος κι η Βιβή να είναι καλά και προχωράμε. Να πω τέλος πως με το πρώτο μου βιβλίο είχα τη χαρά να επισκεφθώ πολλές σχολικές αίθουσες και να συνομιλήσω με τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες και αυτό ήταν και είναι το ομορφότερο δώρο που έχει κάνει σε εμένα προσωπικά το παιδικό βιβλίο. Πρώτο μέλημα, λοιπόν, η επαφή με τα παιδιά, το ταξίδι του βιβλίου στα σχολεία κι έτσι δηλώνω πάντοτε πρόθυμη να αποδεχτώ με χαρά οποιαδήποτε πρόσκληση στα σχολεία.

"Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ - Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ-"

 

1.  1. Πώς γεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου;

Από την πρώτη στιγμή της ζωής μου έχω πολύ υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον. Ωστόσο η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη να υποδεχτεί άτομα με αναπηρία. Έτσι ο ρατσισμός έχει κυρίαρχη θέση. Συνεπώς στο 4^ο έτος των σπουδών μου αποφάσισα να εξωτερικεύσω τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία βλέπει την αναπηρία ως τροφή για σκέψη με στόχο την αλλαγή!

 

2.   2.Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε γράφοντάς το;

Κατά την διάρκεια συγγραφής του βιβλίου η αλήθεια είναι πως πολλές φορές ξανά θυμήθηκα καταστάσεις οι οποίες δεν ήταν ευχάριστες. Παρόλα αυτά όταν γράφεις εξωτερικεύεις..

 

3.   3.Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην κοινωνία μας σχετικά με την αναπηρία, τι θα ήταν αυτό;

Αυτό που χρειάζεται η κοινωνία μας είναι μόρφωση καθώς υπάρχει άγνοιά..Έτσι λοιπόν θα ήθελα να προστεθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης μάθημα σχετικό με την αναπηρία η τουλάχιστον περισσότερες επιμορφώσεις σε μαθητές και εκπαιδευτικούς με απώτερο σκοπό την συμπερίληψη στην πράξη.

 

4.   4.Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε με το βιβλίο σας;

Το βιβλίο αυτό ακόμα όταν ήταν υπό σκέψη να πάρει ‘’σάρκα και οστά’’ πίστευα ακράδαντα πως μπορεί να γίνει η φωνή όλων των ανθρώπων με κάποια αναπηρία οι οποίοι  είτε φοβούνται, είτε δεν έχουν την δύναμη να εκφραστούν.

Έτσι λοιπόν σκοπός μου δεν είναι να το προμηθευτούν χιλιάδες αλλά όσοι το κρατήσουν στα χεριά τους να αποδημήσουν στερεότυπα και προκαταλήψεις που κουβαλούν αναφορικά με την αναπηρία αλλάζοντας τον εαυτό τους και μετα τους υπόλοιπους καθώς η αλλαγή ξεκινά από τον καθένα προσωπικά και το μέλλον μας ανήκει!

 

5.  5. Σχολιάστε μας… «Συνοψίζοντας, διαπιστώνεται ότι η κοινωνία είναι που δημιουργεί την αναπηρία διαμέσου των ελλιπών υποδομών και προσβασιμότητας, των αρνητικών στάσεων και αντιλήψεων, των προκαταλήψεων σε κάθε τι που ορίζεται ως απόκλιση των φυσιολογικών προτύπων. Έτσι, σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, δεν είναι αυτό καθαυτό το ιατρικό πρόβλημα του ατόμου το οποίο προκαλεί την « αναπηρία».

Σε αυτό το σημείο επαληθεύεται ότι κάθε μορφή αναπηρίας είναι ξεκάθαρα κοινωνική κατασκευή καθώς από μονή της η αναπηρία δεν αποτελεί πρόβλημα διότι είναι τρόπος ζωής!

Όταν όμως για παράδειγμα παρκάρουμε πάνω σε ράμπες ή υπάρχει έλλειψη υποδομών τότε ναι εμείς οι ίδιοι βάζουμε το εκάστοτε άτομο με αναπηρία σε καλούπι και δημιουργούμε προβλήματα.

 

6.Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Γενικά σαν άνθρωπος είμαι ιδιαίτερα ανήσυχη και αγαπώ την μελέτη, την γραφή και τα ταξίδια

Έτσι λοιπόν θα ήθελα να ολοκληρώσω το δεύτερο βασικό πτυχίο στην ψυχολογία καθώς είναι αντικείμενο που  με ενδιαφέρει άμεσα και σαφώς όνειρο μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτο.

Επίσης η γραφή είναι μορφή έκφρασης και με συνεπαίρνει κάθε φορά που έχω την ανάγκη να δω τον εαυτό μου καθαρά είτε σαν παιδί, είτε σαν ενήλικας, οπότε θα ήθελα να συνεχίσω και με επόμενα ίσως βιβλία με απώτερο σκοπό να αφυπνίσουν κα την κοινωνία μας προς το καλύτερο!

Τέλος δεν θα μπορούσα να παραλείψω τα ταξίδια όπως ανέφερα καθώς θεωρώ πως είναι η καλύτερη επένδυση για τον εαυτό μας..πόσο μαλλον όταν συνδυάζονται με επιμορφώσεις, ομιλίες και παρουσιάσεις των βιβλίων μου.

« Πέντε συγγραφείς μιλούν για τον Γ. Δροσίνη»

 

Αρχικά ο Ε.Ν. Μόσχος ισχυρίζεται ότι ο Γ. Δροσίνης υπήρξε σ’ ολόκληρη τη ζωή του ένας ποιητής αβρός, τρυφερός, σεμνός και ταπεινός με ποιήματα που αποπνέουν μια ευγένεια ψυχής, μια απροσποίητη ταπεινοσύνη και μια έμφυτη καλοσύνη. Η ποίηση του Δροσίνη παραδοσιακή στο έπακρο, τόσο ως περιεχόμενο και διάθεση όσο και ως μορφή, εκφράζει το ήθος του και το χαρακτήρα του και αποπνέει ακόμα μια έμφυτη ευαισθησία και μια αλήθεια ζωής. Κι αυτή η γνησιότητά της την κάνει και σήμερα ακόμη να διαβάζεται και να μας επιβάλλεται με τη χάρη της και την κομψότητά της, με τη γλαφυρή ζωγραφική απεικόνιση της ζωής, με την αλήθεια της, με τη στοχαστικότητα της που είναι απαλή, ευκολοπλησίαστη και εντελώς ανθρώπινη.

Επίσης, η Τούλα Μπούτου λέει ότι ο ποιητής είχε το φθινόπωρο φωλιασμένο εντός του. Ήξερε καλά να συμβιβάζεται με τις αλλαγές τις όποιες εναλλαγές στη ζωή του. Ήξερε να βρίσκει το ξεχωριστό, το αξιοπρόσεκτο. Να διακρίνει το ανίκητο. Το δοσμένο από τη μοίρα. Να το παραδέχεται μ’ έναν περήφανο συμβιβασμό όχι ταπείνωσης μα συνοδοιπορίας αρμονικής. Για τον Γ. Δροσίνη η ποίηση ήταν πάντα η δική του διέξοδος. Ο κορυφαίος τρόπος έκφρασης. Ήταν το αντίδοτο στην πίκρα. Το καλούπι που μέσα του χωρούσε και μπορούσε να βολευτεί την κάθε ώρα.

Στη συνέχεια, η Γιολάντα Πατεράκη γράφει για το Γ. Δροσίνη μια περίεργη γνωριμία μέσω του καθηγητή της που ήταν πολύ μορφωμένος, ρομαντικός κι ευαίσθητος άνθρωπος. Αγαπούσε πολύ τον Γ. Δροσίνη και δεν περνούσε μέρα χωρίς ν’ ακούσουν τ’ όνομά του ώσπου ήρθε η ώρα ν’ αποχαιρετίσουμε τον ποιητή.

 

« Έτσι κι αν σε κάποιο χώμα εγώ πεθάνω

Είθε να’ ναι ελαφρύ κι αυτό

Σαν θα’ ρθει μαζί μου, στην καρδιά μου

Επάνω

Χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό!»

 

 Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Ακαδημαϊκός Σωτ. Σκίπης είπε ότι ο Γ. Δροσίνης πίστεψε όπως ο Φάουστ «ότι εν Αρχή είν’ η πράξις» πράγμα που το αποδεικνύει απ’ την πολύτροπη ζωή του.

« Μικρά τα καμαράκια του και τα παραθυράκια του,

Κι όλο μικροπλασμένο,

Τόσο μικρό, όσο που μπορεί

Την ευτυχία να χωρεί

-τι κρίμα που είναι ξένο!»

 

Συνοψίζοντας η κα. Σίνου γράφει ότι ο ποιητής εμπνεόταν από το Πήλιο! Μύθους, ιστορίες, φυσικές ομορφιές, ερημικές αμμουδιές, σπηλιές σαν ανοιχτά στόματα δράκων, δάση, αγριοκαστανιές, οξιές, πανέμορφα χωριά που έγραψαν την ιστορία του τόπου. Έτσι, ο ποιητής έγραψε τον ύμνο του Πηλίου πάνω στο λιτό του γραφείο.

 

 

~ Ευφροσύνη Λούζη~

Αλκυονίδες Μέρες - Ευφροσύνη Λούζη 06/11/2025 Καλεσμένη στο στούντιο του Nea Smyrni Radio - TV η συγγραφέας Κα Ελπίδα Μηναδάκη.

 

"ΝΕΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ"

 

Ένα νέο βιβλίο εκδόθηκε πρόσφατα στην Αμερική στα αγγλικά που όμως αφορά τον Πόρο. Τίτλος του: ‘’PASSAGE TO POROS-IN THE SANCTUARY OF THE SEA GOD’’ που το αποδίδουμε: ‘’ΤΟ ΔΙΑΒΑ ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ-ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ’’. Είναι του Αμερικανού συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Edward Tick, ενός δεινού μελετητή και διδάκτορα της Ψυχοθεραπευτικής Επιστήμης, με πολλαπλές θεραπευτικές και συγγραφικές εμπειρίες και δραστηριότητες στο ενεργητικό του, και λάτρη της Ελλάδας και του Πολιτισμού της.

 Στο πλαίσιο του επιστημονικού αντικειμένου του έχει συγγράψει σειρά αξιόλογων βιβλίων και άρθρων, στα οποία και αξιοποίησε τις αρχαιοελληνικές θεραπευτικές μεθόδους του θεού της Υγείας των Αρχαίων Ελλήνων Ασκληπιού που έχουν διασώσει στα συγγράμματά τους κορυφαίοι Αρχαιοέλληνες γιατροί, Ιπποκράτης, Γαληνός κ.α. εφαρμόζοντάς τις και στους ασθενείς του.

Κατά την μελέτη των αρχαίων αυτών συνταγών, ο Tick ανακάλυψε και τον Πόρο, τον οποίο και επισκέπτεται συχνότατα εδώ και 40 χρόνια. Και όπως ο ίδιος ομολογεί, πέρα από τις φυσικές καλλονές του νησιού, βρήκε γαλήνη, βρήκε πρόσχαρη φιλοξενία από τους κατοίκους του, και εντόπισε το θεραπευτικό δυναμικό του πανάρχαιου ασύλου του Ιερού του Ποσειδώνα. Χάρη σ αυτά τα πλεονεκτήματα ο Tick θεωρεί ότι τον Πόρο ως σεβάσμιο τόπο προσκυνήματος. Τον θεωρεί τόπο με τη δύναμη να παρέχει γιατρικό σε ψυχικά τραύματα, και να συνθέτει όνειρα δημιουργικής δράσης για ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης που έρχονται στο νησί. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η αξιακή τοποθέτηση που κάνει ο Edward για τον τόπο μας.

Στο βιβλίο που έγραψε για τον Πόρο, ο Τιck έκανε μια πολύ αξιόλογη επιλογή ειδικού για να προλογίσει. Επέλεξε τον Phil Cousineau (Φιλ Κουζινώ), μία ξεχωριστή πολυσυλλεκτική προσωπικότητα του παγκόσμιου πνεύματος, έναν ανένταχτο και αδέσμευτο από κάθε πολιτική και κοινωνική ιδεοληψία Αμερικανό μελετητή και συγγραφέα, παραγωγό ταινιών ντοκιμαντέρ και ομιλητή σε όλο τον κόσμο για κάθε μορφής δημιουργικότητα. Ο Κουζινώ έχει μάλιστα καταστεί από το 1993 ηγετική μορφή μελέτης και συγγραφής για τον Ελληνικό Πολιτισμό, με έμφαση στη φιλοσοφία του ασύλου, όπως έχει αναπτυχθεί ανέκαθεν από τους Έλληνες. Ήταν λοιπόν μία ιδεώδης επιλογή για τον Τιck να μας εισαγάγει ο Κουζινώ στο πνεύμα του βιβλίου και να μας χαρίσει τις σημαντικές επισημάνσεις του γι’ αυτό.

Σε ότι αφορά τη δομή του βιβλίου, ο Τιck, αφού παραθέτει έναν Ομηρικό Ύμνο για τον Ποσειδώνα που έχει κατά λέξιν αποδώσει στα αγγλικά από το αρχαίο κείμενο, κάνει μία δική του εντυπωσιακή εισαγωγή, εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν στην συγγραφή του βιβλίου. Θεωρεί ότι ο Νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης με το θεσπέσιο έργο του τον καθοδήγησε καθοριστικά στον σεβάσμιο τόπο του προσκυνήματός του. Επίσης μας θυμίζει τον Peter Gray συγγραφέα του βιβλίου ‘’Οι Ποριώτες στο νησί τους’’, λέγοντας το πόσο εκτιμά τον τρόπο με τον οποίο ο Gray εκθειάζει τον Ποριώτη βιοπαλαιστή και την Ποριώτισσα νοικοκυρά. Αναφέρει επίσης και την Αγγλίδα ηθοποιό και συγγραφέα Ann Ibbotson, εκτιμώντας την μαγευτική απλότητα με την οποία παρουσιάζει τη ζωή της στον Πόρο στο βιβλίο της “Coming Slowly”. Επίσης μνημονεύει και μία σειρά άλλων ξένων συγγραφέων που βρήκαν καταφύγιο στον Πόρο, όπως ο Henry Miller, o Lawrence Durrell, o Kimon Friar, James Merrill, και οι καλλιτέχνες Marc Chagall, Lucian Freud, John Craxton. Ιδιαίτερη μνεία κάνει ο Τιck στους Ποριώτες που τον στήριξαν στη συγκέντρωση του υλικού για την συγγραφή του βιβλίου. Στο υλικό αυτό περιλαμβάνονται και πανέμορφοι πίνακες με τοπία του νησιού της Αμερικανίδας ζωγράφου Πάμελας Ρότζερς που ζει μόνιμα στον Πόρο, που κοσμούν καλαίσθητα το βιβλίο μαζί με γραφικές φωτογραφίες του νησιού που επελέγησαν. Ο τελικός συνοπτικός χαρακτηρισμός του συγγραφέα για το βιβλίο του είναι ότι προσφέρει στον αναγνώστη ένα πνευματικό, μυθολογικό, λογοτεχνικό, μορφωτικό και ψυχοθεραπευτικό προσκύνημα, μία εξοικείωση με τις ιερές αρχές του καταφυγίου και έναν οδηγό για τους σημερινούς ταξιδευτές που, θέλοντας να εμβαθύνουν στις πνευματικές αξίες του ταξιδιού τους, επισκέπτονται τον Πόρο και το Ιερό του Ποσειδώνα. Το βιβλίο έχει εκδοθεί στα Αγγλικά και πρόκειται να μεταφραστεί και στα Ελληνικά. H πρώτη παρουσίασή του έγινε την ‘’Καθετή’’ στον Πόρο στις 24 Οκτ 2025, με παρουσιαστές τον Γιάννη Μανιάτη στα ελληνικά και τον συγγραφέα στ'  αγγλικά.