30 Απριλίου, 2025

« Άραγε ο προβολέας του θεάτρου μπορεί να θεραπεύσει το τραύμα της Κοινωνίας;»

 



~Αν το θέατρο πέθανε, ζήτω το θέατρο!~

Ζαν Κοκτώ










Το θέατρο αποτελεί στ’ αλήθεια έναν εμπλουτισμό του εαυτού, το παρακολουθούμε στ’ αλήθεια για να γίνουμε ψυχικά πιο ακέραιοι και πιο πλούσιοι. Η τέχνη είναι ειρήνη! Ετυμολογικά το θέατρο προέρχεται από το ρήμα θεῶμαι, που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ. «Το θέατρο είναι ρήμα παρά ουσιαστικό, μια δράση παρά ένα μέρος.» Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη μέσω του θεάτρου ο θεατής καθαίρεται και απαλλάσσεται από το άγχος της καθημερινότητας. Άλλωστε, όπως είπε ο Μπρεχτ το θέατρο δε μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως να αλλάξει τους θεατές. Αυτοί αν θέλουν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Επιπλέον, το θέατρο γεννάει αγάπη, και η αγάπη είναι η ενέργεια της επιβίωσης. Το θέατρο είναι ικανό να μας πει τα πάντα! Το θέατρο είναι μάλλον η πιο πολύτιμη ευκαιρία που μοιραζόμαστε στη μάταιη και γρήγορη ζωή μας! Θεωρώ ότι αυτή η πανάρχαιη τέχνη, αποτελεί τέχνη του Μέλλοντος! Είναι αλήθεια ότι το θέατρο αποτελεί μια ψυχική ανάγκη του ανθρώπου που δε θα την αποβάλλει ποτέ! Το θέατρο τολμώ να πω ότι είναι καταφύγιο! Το θέατρο δεν είναι απλώς ένα συμβάν είναι τρόπος ζωής.

Τέλος, βλέπουμε θέατρο γιατί η σκηνή είναι καθρέπτης της κοινωνίας. Όλα τα σκαμπανεβάσματα του κόσμου μας μετατρέπονται σε διαλόγους, σε κοστούμια, σε σκηνικά με φόντο την αλήθεια μιας εποχής.

Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος να δει κανείς την αλήθεια από την αναζητήσει μέσα από το πρίσμα της Τέχνης;



~ Ευφροσύνη Λούζη~

29 Απριλίου, 2025

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ‘’ΟΝΕΙΡΑ & ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ’’ ΣΤΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΟΡΟΥ, 2-10 ΜΑΙΟΥ 2025.

 





Στην αίθουσα Γιώργου & Χέλγκας Κανελλάκη της Χατζοπουλείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης στον Πόρο διοργανώνεται από 2 μέχρι 10 Μαΐου 2025 Έκθεση Κεραμικής Γλυπτικής & Κοσμήματος της γλύπτριας Νικολέτας Αναγνωστοπούλου με θέμα: ‘’Όνειρα και Προσδοκίες, εκεί που η Διανόηση συναντά την Ομορφιά’’.








Η Έκθεση γίνεται με την αιγίδα του Δήμου Πόρου, στηρίζεται από το σωματείο «Φίλοι Μουσείου Γλυπτικής Ν. Περαντινού» και είναι αφιερωμένη στις πρόσφατες πολεμικές συρράξεις και τα αποτυπώματα που αφήνουν στις ανθρώπινες ψυχές. Περιλαμβάνει έργα της γλύπτριας από την ‘’Τριλογία της Ασχήμιας’’, την ‘’Αφροδίτη’’, τη σύνθεση ‘’Όνειρα & Προσδοκίες’’ και 2 συλλογές πολυτίμων κοσμημάτων.

Τα εγκαίνια θα γίνουν την Παρασκευή, 2 Μαΐου 2025 στις 8 βράδυ.

"ART EXHIBITION OASIS IN THE CITY ΣΤΟ ΤHE UPPER HOUSE ATTICA DEPARTMENT STORE ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ"




Μια Όαση στο Κέντρο της Αθήνας, μια όμορφη έκθεση τέχνης από 20 σπουδαίους-ες καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες κοσμεί το καφέ  " Upper House" , Βουκουρεστιού 3 στο πολυκατάστημα Άττικά στον 6ο όροφο.
Έλα κι εσύ να πιεις τον καφέ σου μετά από τα ψώνια σου στο Κέντρο και να αγαλλιάσει η ψυχή σου μέσα σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον με τέχνη που σε υποβάλλει να σκεφτείς μια  " Όαση", έτσι κι άλλιώς η Τέχνη αποτελεί μια Όαση για την Ψυχή!

Εύγε στους δημιουργούς!!!!


~Ευφροσύνη Λούζη~


 

27 Απριλίου, 2025

"ΜΑΖΙ στο ΘΕΑΤΡΟ ALTERA PARS MIA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ!"



 ~ Ο Μιγκέλε χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα.~

~Αν αποδεχόσουν ότι έχει πρόβλημα...!~

~ Ποιός αποφασίζει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι...;~

Η θεατρική παράσταση -Μαζί- αποτελεί ένα έργο γροθιά στο στομάχι, μια γλυκόπικρη  οικογενειακή ιστορία που διαπραγματεύεται το θέμα της διαφορετικότητας , της κοινωνικής αποδοχής και της συμπερίληψης με επίκεντρο ένα θέμα μέχρι πρότινος ταμπού. Σε μια σύγχρονη κοινωνία που δυσκολευόμαστε να ορίσουμε το φυσιολογικό!Η αξία του -Μαζί- είναι εμφανής μέσα σε μια μονογονεϊκή οικογένεια που δυσκολεύεται να ορθοποδήσει.

Ο λόγος για το -Μαζί- του Φάμπιο Μάρα που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνήσε μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου, με τη Μίνα Χειμώνα στον κεντρικό ρόλο της μητέρας. Συμπρωταγωνιστούν ο Ηλίας Τσούμπελης, Αγγελική Κοντού, Χαρά Νικολάου.



 ~ Είναι φυσιολογικό να ντρέπεσαι για τον αδερφό σου και την οικογένειά σου;~

~Πηγαίνετε...αλλά δε χρειαζόμαστε ονειροπόλους!~

~ Έφυγα γιατί δεν άντεχα τα σχόλια του κόσμου!~

~ Ο Μιγκέλε έχει μια ζωή και έχει δικαίωμα να τη ζήσει.~


~Ευφροσύνη Λούζη~

15 Απριλίου, 2025

" ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ -ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ- ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΒΛΑΧΟ."

 



Είναι αλήθεια ότι ζόυμε σε μια εποχή που οι "Δον Κιχώτες"  εκλείπουν. Στ' αλήθεια εκλείπουν οι γενναίες καρδιές... οι ονειροπόλες...! Εκλείπει το πνευματικό μέρος του ανθρώπου που αναζητά την ομορφιά , την αγάπη κυνηγά για τα ιδεώδη της δικαιοσύνης, της ανδρείας και της τιμής.

Έτσι, επικρατεί το μοντέλο άνδρα " Δον Ζουάν" ο οποίος λέει χαρακτηριστικά:

" Έχεις γκαρσονιέρα στα Σεπόλια; Γίναμε!"

Ο Δον Ζουάν που ταυτίζεται με έναν άντρα δίχως όνομα ζει για να εμπορεύεται την ελπίδα και τον έρωτα ενώ απομυζεί τις φιλενάδες του ακόμη και τον ίδιο του τον πατέρα. Ο Δον Ζουάν , Πάνος Βλάχος υπερταλαντούχος φαίνεται να παίζει υπέροχα τον ρόλο που του έχει δοθεί , ενώ τραγουδά ότι  " Όλα Περνάνε...οι χαρές, οι λύπες, τα λεφτά... Όλα περνάνε!"

Ο Δον Ζουάν , ένας κενός άνθρωπος που συνεχώς εκφεύγει των ευθυνών του αλλά και μια εποχή που στερείται ιδεολογιών! Το έργο ανοίγεται σε μια γκάμα θεμάτων σατιρίζοντας και αποδομώντας την ελληνική οικογένεια, τους στερεοτυπικούς ρόλους, τα κλισέ, την κούφια προσωπολατρία της αποθέωσης του τίποτα!

Η παράσταση " Δον Ζουάν" μας υποβάλλει να σκεφτούμε καλύτερα " Πόσο Δύσκολο είναι να είσαι άντρας σήμερα". Επίσης, μας υποβάλλει να σκεφτούμε αν είμαστε ό,τι νιώθουμε ή νιώθουμε  ό,τι είμαστε. 



Τέλος, μετά την παράσταση σκέφτηκα ότι τα τέρατα πρέπει να πεθαίνουν για να μην υπάρχουν τέρατα και στ' αλήθεια πόσο νοστάλγησα εκείνο το πρότυπο του "Δον Κιχώτη"... πόσο πολύ λείπει σήμερα!!!!!!


~Ευφροσύνη Λούζη~

08 Απριλίου, 2025

« ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Γ. ΝΙΚΗΤΕΑΣ… ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ Θ. ΚΑΙ Α. ΖΑΧΑΡΩΦ ΚΑΙ Ι. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ.»

 

Υπό την αιγίδα του Συλλόγου μας εκδηλώθηκε πρόσφατα, με τον παραπάνω ερεθεστικό τίτλο, η μελέτη του συνεργάτη μας Π.Γ. Νικητέα, αναφερόμενη στην ανίχνευση και έρευνα δυο σημαντικών οικογενειών, προγόνων του συγγραφέα, με βάση πληροφοριακό υλικό δυο συγγενικών του προσώπων, που διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην πολιτικοκοινωνική ζωή της Ελλάδας και της Μικράς Ασίας στους 19ο και 20ο αιώνα.

Το πόνημα , με εξώφυλλο ιστορικό περιοδικό, κοσμείται με θαυμάσιο εικαστικό υλικό ( προσωπογραφίες, γεωγραφικούς χάρτες, γενεαλογικά δέντρα, κ. ά) και πλούσια ερμηνευτικά σχόλια και δομείται σε δύο μέρη.

Στο πρώτο μέρος ,γίνεται λόγος στην οικογένειά των Θ. και Α. Ζαχάρωφ, καταγόμενων από τη Σύρο που μετακόμισαν στη νησίδα Κούταλι του Μαρμαρά (Προποντίδας) και ασχολούνταν επαγγελματικά με το εμπόριο, έχοντας διεισδύσει, ως προμηθευτές στον ρωσικό στρατό (επώνυμο ρωσόφωνο αντί Ζαχαρόπουλος).

Γίνεται λεπτομερής εξιστόρηση με την οικογένεια του Θεοδώρου, με δέκα παιδιά, και τόπους διαμονή τον Μούδρα Λήμνου και την Αθήνα , με πολιτική δράση, Αίθουσα Μάνου ( Βουκουρεστίου 17) με έργα τέχνης υψηλού επιπέδου και κεραμικά, χώρο επίσκεψη επωνύμων προσώπων, όπως η πριγκίπισσα Αλίκη.

Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στον Ιωάννη Βαλασιάδη, με μεγάλη δράση στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας, με λειτουργία μεταξουργείων, με πολυσχιδή δραστηριότητα, συμμετέχοντας στα ιδρυτικά μέλη της Φιλεκπαιδευτικής Κοινότητας Απαμείας.

Παράλληλα στην ενδιαφέρουσα μελέτη, γίνεται εκτενής αναφορά στις πολεμικές επιχειρήσεις, στην απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, με απελευθερωτή και συμπατριώτη τον ανθυπολοχαγό του μηχανικού, Όμηρο Κωνσταντίνου Γιαβρούμη, αλλά και τα επακόλουθα τραγικά γεγονότα της προσφυγοποίησης 2.000.000 Ελλήνων Μικρασιατών από τις πανάρχαιες εστίες τους.

Στο επιμύθιο γίνεται λόγος για τον θαυμασμό του Κεμάλ Ατατούρκ προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά και στη σημερινή αδηφάγο εξωτερική πολιτική της Τουρκίας με τον ηγεμονικό της Ερντογάν, καθώς και στην ανάληψη εκ μέρους μας ενεργείων στο πλαίσιο της διατήρησης των ατομικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών της χώρας μας.

 

 

                                                                                              Αναστάσιος Στέφος Δρ.

                                                                                             Αντιπρόεδρος της Π.Ε.Φ

                                                                                             Του Συλλόγου: «Οι Φίλοι του

                                                                                                 Μουσείου Γ. Δροσίνη»

« Εις Μνήμην του Αναστάσιου Αγγ. Στέφου (1938-2025)»

  Μέσα σε λίαν συγκινητική ατμόσφαιρα τελέσθηκε την Παρασκευή 12.9.25 και ώρα 11 η πρωϊνή, στον Ι. Ναό Αγίων Θεοδώρων Α’ Νεκροταφείου Αθηνώ...