« Η Φυσιολατρία του Δροσίνη, Σιμιτζής Γεώργιος του Στεφάνου»

-Ο Δροσίνης χωρίς τη φύση θα διάλεγε τη σιωπή.
-Αρχικά, ο Δροσίνης ανήγαγε το αίσθημα απ’ τη φύση στη σφαίρα του συναισθήματος που διαπερνά και κλειστές καρδιές σαν οι ηλιαχτίδες τον καθαρό αέρα και το διάφανο τζάμι. Η ενασχόλησή του με τη φυσιολατρία υπήρξε συνεχής αδιάλειπτη & αδιάπτωτη. Άλλωστε, ο Γ. Δροσίνης ήταν προικισμένος να συνομιλεί με τη φύση στη γλώσσα της σαν οι παλιοί μαστόροι με την πέτρα. Έτσι, μας δίδαξε ν’ αγαπήσουμε κι εμείς στη μυστική πρώτη αξία τη Φύση & τη Ζωή. Επιπλέον, μας δίδαξε ότι όλα στη φύση λειτουργούν άψογα, τέλεια, συνεργάσιμα, ήρεμα σαν θεϊκή αταραξία και έχουν ειρμό και ευταξία. Η φυσιολατρία στον άνθρωπο έχει ποικιλομορφία εκφράσεων, έχει ιδιαιτερότητες, αξίες μνείας, γραφής και έξαρσης! Πάντοτε ο άνθρωπος αισθάνθηκε δέος για τη φύση. Αισθάνθηκε και κρυσταλλώθηκε μέσα του ότι αυτός είναι μικρός, ουτιδανός και ανύπαρκτος στη Φύση και στους νόμους που τη διέπουν. Άλλωστε, ο άνθρωπος από τα προϊστονρικά χρόνια έως τις μέρες μας, στη φύση βρίσκει γαλήνη, ειρήνη και αγαλλίαση. Επιπρόσθετα, η θέα της θάλασσας τους γέμισε με αισθήματα αισιοδοξίας και ελπιδοφορίας. Όλα στη φύση λαμβάνουν χώρα, όλα εκεί διαδραματίζονται! Ο Γ. Δροσίνης συνδιαλέγεται πηγαία και ανεπίπλαστα με τη φύση. Η ποιητική και η πεζογραφική του έμπνευση του δίνουν το δεδηλωμένο παρόν και δε νιώθει τότε αναχωρητής και ερημίτης αλλά ποιητής σε διαδρομές οικείων χώρων του. Επίσης, ο ποιητικός και πεζογραφικός λόγος του ποιητή για τη φύση έχει εκλεπτυσμός και αμεσότητα. Έχει ζεστασιά και είναι μελιτολαλιά και συναισθηματική αγκαλιά. Πολλές φορές, μάλιστα έχεις την αίσθηση ότι ο ποιητής πραγματοποιεί φωτογραφικές λήψεις, σαν τα καλοσυνάτα ανθρώπινα μάτια στον πόνο και στη χαρά του άλλου, στο σακάτεμα και στη συμφορά του διπλανού μας. Ο χειμαρρώδης φυσιολάτρης Γ. Δροσίνης, ποιητής και πεζογράφος συντάσσεται με το ταπεινό χορτάρι και το άσημο μονοπάτι. Ενώ αρέσκεται στον κόσμο της φύσης απ’ τα βαθύπεδα, να τον ανεβάζει στα υψίπεδα. Η μελαγχολία του ποιητή είναι μια ομοιόστατη με τα υπαρκτά « κατ’ όψιν» στη φύση. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Γ. Δροσίνης στη φυσιολατρία του είναι μικρό, γνήσιο παιδί που μελαγχολεί και δακρύζει αληθινά. Επιπλέον, η φύση για το Δροσίνη δεν είναι κάτι απομονωμένο με ίδιες αρχές και αξίες. Η φυσιολατρία του δε γίνεται από διάθεση φιλοδοξίας και από πνεύμα υστεροφημίας. Ο μεγάλος ποιητής και πεζογράφος μέσα στη φύση νιώθει έπαρση και περηφάνια και μακριά της αδημονία και συναισθηματική ορφάνια. Όλα τα ενυπάρχοντα στη φύση τον εμπνέουν με την αρμονία και τη συνύπαρξη. Ο Γ. Δροσίνης ευαισθητοποιήθηκε με σκηνές και στιγμιότυπα της απλοϊκής ζωής, της χωριάτικης μακριά από τον αέρα των δηλητηριώδων αερίων, των μεγαλουπόλεων με την απρόσωπη ζωή. Γι’ αυτόν η φύση είναι θέα αγαλλίασης σήμερα και παράθυρο αναπόλησης αύριο. Η φυσιολατρία του Δροσίνη είναι μηνυματοφόρος και βιωματική. Αφού σύμφωνα μ’ αυτόν η φύση είναι προσωποποιημένη και συμμετέχει στις χαρές και στις θλίψεις των ανθρώπων. Έτσι, ό,τι στη φύση είδε και άκουσε ο Γ. Δροσίνης πήρε θέση στο λογοτεχνικό του στοχασμό και αποτέλεσε δημοτική μούσα. Άλλωστε, δεν έγραψε τίποτα φανταστικό ό,τι έγραψε τα είδε και τα έζησε και η αισιοδοξία του είναι διάσπαρτη στην ποίηση και στην πεζογραφία του. Επίσης, ο Δροσίνης βλέπει τη φύση ενοποιημένα και ξέρει να της αφιερώνει απ’ τα άδηλα της καρδιάς του τον λεκτικό πλούτο που της αρμόζει ως αμοιβή. Δεν την ωραιοποιεί και ούτε την εξιδανικεύει. Βλέπει και ολότητα και τα επιμέρους στη φύση. Όμως ουσιώδεις διαφορές παρουσιάζουν η φυσιολατρία στο Δημοτικό τραγούδι και η φυσιολατρία του Δροσίνη. Συνοψίζοντας, η φυσιολατρία του Δροσίνη είναι συναισθηματική και όχι συνθηματική γλώσσα, σε βγάζει στα ξέφωτα του θαυμασμού και της ορατότητας του φυσικού λυρισμού και ρομαντισμού. « Της Μνήμης μας ολόφωτο λυχνάρι Φέγγει τον ξύπνο και τα όνειρά μας. Και ρίχνει με του λογισμού τη χάρη Φως στη λύπη- ίσκιο στη χαρά μας.» Διαβάζοντας τον Γ. Δροσίνη νιώθεις έναν εκλεπτυσμό και μια λεπτοσμίλευση των ευαισθησιών σου, αφού δίνει στίχους με εξαίρετα νοήματα και απαράμιλλα σε ανθρωπιά! Η φυσιολατρία δε χάνεται κι ας παλιώνει σαν το κρασί τόσο περιζήτητη θα γίνεται.



~Ευφροσύνη Λούζη~

"ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΛΥΠΤΗ ΤΟΥ ΠΟΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΞΕΝΟΥΛΗ"

Στο πλαίσιο της ετήσιας ‘’Γιορτής της Λεμονιάς 2025’’ ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Πόρου ''ΠΟΡΙΩΤΙΣΣΑ'' και η Χατζοπούλειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Πόρου σας προσκαλούν στην Εκδήλωση-Αφιέρωμα που συνδιοργανώνουν με την αιγίδα του Δήμου Πόρου στη μνήμη του αλησμόνητου γλύπτη του νησιού μας Γιώργου Ξενούλη, για την προσφορά του στον τόπο μας. Θα μιλήσουν η Ελένη Καρλαγκίνη, ο Γιάννης Μανιάτης, και ο Σωτήρης Μπουλντούμης. Αναγνώσματα και απαγγελίες από την Αγγελική Κώτσαινα. Η εκδήλωση, την οποία θα λαμπρύνει με τη συμμετοχή της η Χορωδία του Αγ. Βασιλείου Πειραιώς με τη διεύθυνση του Πρόδρομου Δεσιγένη, θα γίνει το Σάββατο, 19 Ιουλίου 2025 ώρα 9 μ.μ. στο Υπαίθριο Αμφιθέατρο του Δήμου (Συγγρού).

« Συμμετοχή του Συλλόγου – Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη- στις Λαογραφικές εκδηλώσεις στον Πύργο του Δροσίνη, στις Γούβες Ευβοίας, 26-6-2025»

Μέλη του Δ. Σ., με επικεφαλής την ακάματη Πρόεδρο του Συλλόγου μας κα. Ελένη Βαχάρη, παραβρέθηκαν στη γιορτή για την αναβίωση του εθίμου του Άη-Γιάννη του Ριγανά, που διοργάνωσε ο Δήμος Ιστιαίας- Αιδηψού στο προαύλιο του επιβλητικού Πύργου του Δροσίνη, στις Γούβες Ιστιαίας, το βράδυ της Παρασκευής 20 Ιουνίου 2025. Στην αρχή έκαμε χαιρετισμό ο Δήμαρχος κ. Ιωάννης Κοντζιάς και τόνισε ιδιαίτερα την προσφορά του Γ. Δροσίνη στην περιοχή, αφού εκεί έζησε στα νεανικά του χρόνια και έγραψε αρκετά λογοτεχνήματα και μάλιστα ο Δήμαρχος διάβασε μια σελίδα από το Διήγημα του Δροσίνη « Χρυσούλα» ( έκδοση του Δήμου) που χρονικά μας μεταφέρει στα τέλη του 19ου αι. και γέμει λαογραφικών στοιχείων. Χαιρετισμό, επίσης απηύθυνε και η Αντιδήμαρχος Δήμου Κηφισιάς κα. Ελένη Βάρσου, η οποία υπογράμμισε ότι οι Δήμοι Κηφισιάς και Ιστιαίας- Αιδηψού έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Τον ποιητή και πεζογράφο Γ. Δροσίνη, ο οποίος έζησε και στις Γούβες και στην Κηφισιά. Ακολούθησε σύντομη ομιλία από τον ειδικό Γραμματέα του Συλλόγου μας, καθηγητή κ. Παύλου Φήμη, με θέμα : « Tο κυνήγι, η λαχτάρα του Γ. Δροσίνη», αφού ο ποιητής- όπως γράφει ο ίδιος- πρωτοκυνήγησε στις Γούβες, γνωρίζοντας όλα τα γύρω δάση και τα λαγκάδια της περιοχής. Στη συνέχεια έγινε η επίδειξη της παραδοσιακής τοπικής φορεσιάς, που ανήκε στην αείμνηστη Αργυρή Λαδογιάννη (ευγενική προσφορά της εγγονής της κ. Αργυρώς Λαδογιάννη). Η φορεσιά σχολιάσθηκε αναλυτικά από την ενδυματολόγο κ. Βέλλιου, τεμάχιο προς τεμάχιο που παράλληλα μια νεαρή προθυμοποιήθηκε να ντυθεί. Δεν έλειψαν βέβαια και οι παραδοσιακοί χοροί (τσάμικο- συρτός κλπ) από τα μέλη της Χορευτικής Ομάδας Γουβών, με επιμέλεια της κα. Μαρίας Μαραγιάννη. Κατόπιν ανάφθηκε πυρά από στεφάνια της πρωτομαγιάς, στο κέντρο του προαυλίου και μικροί και μεγάλοι πέρασαν από πάνω της, όπως το απαιτεί το πανάρχαιο τούτο έθιμο. Οι εκδηλώσεις τελείωσαν με την δωρεά, εκ μέρους του Δήμου, του Διηγήματος του Γ. Δροσίνη « Χρυσούλα» (έκδοση 2025) και προσφέρθηκαν σε όλους κεράσματα . Καθ’ όλη δε τη διάρκεια των δρώμενων ο Πύργος ήταν ανοικτός και καταφώτιστος και αρκετοί απόλαυσαν τα αξιόλογα εκθέματά του. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι φετινές αυτές εκδηλώσεις διοργανώθηκαν από τον Δήμο Ιστιαίας- Αιδηψού, ενώ τα προηγούμενα χρόνια πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Σύλλογος μας, με προσφορά βραβείων και επαίνων, ένεκα τοπικού λογοτεχνικού διαγωνισμού, για τους μαθητές και τις μαθήτριες των Σχολείων των Γουβών. Ωστόσο, ο Σύλλογος μας διατηρεί τη διαρκή διάθεση να συμμετέχει ενεργά στις εν λόγω ετήσιες εκδηλώσεις τιμώντας έτσι το έργο του Γ. Δροσίνη. Τα μέλη του Δ.Σ. παρέμειναν στις Γούβες και το Σάββατο 21 Ιουνίου και επισκέφθηκαν κατά σειρά το Γυμνάσιο- Λύκειο Γουβών με την επωνυμία « Γ. Δροσίνης» , τον τάφο του Γερμανοελβετού Αδόλφου WILD καθώς και την ερειπωμένη βίλλα του στο Αρτεμίσιο, τα Οχυρά Μεταξά στον θαλάσσιο χώρο Γουβών που δυστυχώς παρά την άριστη δομή τους παραμένουν ανεκμετάλλευτα και το προσκήνυμα της Παναγίας Ντινιούς , με το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον του και τα τρεχούμενα κρυστάλλινα νερά. Λίγο πριν το μεσημέρι συζητήθηκαν με τοπικό παράγοντα διάφορα θέματα λειτουργίας του Μουσείου του Πύργου Δροσίνη και το απόγευμα στο Ξενοδοχείο όπου διανυκτέρευσαν, συζητήθηκαν θέματα για μελλοντικές δραστηριότητες του Συλλόγου μας γενικά. Στην Κηφισιά τα Μέλη του Δ.Σ. επέστρεψαν το μεσημέρι της Κυριακής 22 Ιουνίου. Παύλος Απ. Φήμης