« Δυο χρόνια και πλέον χωρίς το Γεράσιμο Στεφανάτο!»

 

 Πάνε δυο χρόνια πλέον που σταμάτησαν οι συναντήσεις μας!

Πάνε δυο χρόνια τώρα που δεν περνάω από την Μονή Πετράκη.

Πάνε δυο χρόνια τώρα που δε συναντάω αυτήν την ψιλόλιγνη φιγούρα με τα μεγάλα γαλήνια μάτια του που σε ταξίδευαν & εκείνο τον βαθύ Ανθρωπισμό του.

Πάνε δυο χρόνια τώρα και νομίζω πως το Κολωνάκι έχει χάσει την Αξία του χωρίς Εσένα!

Πάνε δυο χρόνια τώρα που δε σου λέω τα νέα μου στη χάση και στη φέξη, δε συζητάμε πια για εκείνα τα βαθιά υπαρξιακά ζητήματα.

Δε μοιραζόμαστε τους πια τους προβληματισμούς μου!!!

Έφυγες γρήγορα και απότομα! Η Απουσία σου αισθητή!

Εσύ που έβγαινες από τα καλούπια, δεν ήσουνα μονάχα ένας έμπειρος Κλινικός Γιατρός… Ήσουν πρωτίστος Άνθρωπος με περίσσια Ευαισθησία. Εσύ δεν λογάριαζες το Χρήμα για θεό σου! Θυσίαζες το Χρόνο σου και άκουγες υπομονετικά και στωικά…Ένας ακούραστος Ακροάτής! Ένας Γιατρός Ανθρωπιστής!

Νιώθω ευγνώμων που βρέθηκες στο δρόμο μου! Που ήμουν τυχερή να σε γνωρίσω!

Τώρα έχω άλλα μέτρα και σταθμά! Ξέρω καλά τι σημαίνει Ανθρωπιά! Ξέρω τί σημαίνει Ψυχολογία! Μου έμαθες να πιάνω τον εαυτό μου χέρι- χέρι , να τον ανακαλύπτω, να τον εξημερώνω!! Εσύ πολύ σοφά, άλλωστε με είχες προετοιμάσει. Έλεγες πως οι άνθρωποι δε δίνουνε συμβόλαια και εγγυήσεις…πως είμαστε περαστικοί! Μεγάλη Αλήθεια! Μου την απέδειξες!

Τώρα πια παρηγοριέμαι με το ποίημα του Γ. Δροσίνη « Τι λοιπόν;».

Τώρα πια σε κρατώ σαν πολύτιμο φυλακτό μου!

Τώρα πια Άνω Θρώσκω στον Ουρανό, σε συναντάω …και σου στέλνω τις σκέψεις μου!

Είμαι Σίγουρη ότι είσαι κάπως χαρούμενος να με βλέπεις Υγιή, να προοδεύω, να εξελίσσομαι και να προσφέρω!

Η απουσία σου Αισθητή!

Κι όμως το λέω ακόμα…

Γεράσιμε μου Λείπεις!!!!!!

« Συγγνώμη! Ευχαριστώ! Παρακαλώ!»

 

… Λέξεις τόσο συνηθισμένες αλλά και ταυτόχρονα ασυνήθιστες, ξεχασμένες…ακούγονται μάταιες, περιττές στις μέρες μας. Η ευγνωμοσύνη, το « ευχαριστώ» έννοια παρεξηγημένη! Δύσκολα την ξεστομίζουν οι άνθρωποι στις μέρες μας, δύσκολα δηλώνουν την ι1κανοποίηση τους. Περίεργο ον ο άνθρωπος! Όταν λες  «ευχαριστώ» θυματοποιήσε, εκπίπτεις!

Ενώ όταν λες  « συγγνώμη» για κάποιο πιθανόν σου λάθος χάνεις τον « τουπέ σου», χάνεις την αλαζονεία σου. Ποιος ο λόγος να ζητήσω εγώ συγγνώμη πρώτος;  Η «ευγένεια» είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στ’ άχυρα στις μέρες μας! Κι εσύ που την αναζητάς , μήπως είσαι υπερβολικός; Υπερευαίσθητος; Ζεις πίσω από τον ήλιο μήπως; Δεν έμαθες να ποδοπατάς, να τσαμπουκαλεύεσαι;

Είναι Μάταιο στις μέρες μας να λες « Παρακαλώ»! «Ευχαριστώ»! «Συγγνώμη»!

Είναι Μάταιο να είσαι ευγενικός, αφού η ευγένεια και η καλοσύνη μοιάζουν να είναι έννοιες παρεξηγημένες για όλους προς όλους!

Ο Ευγενικός και ο Καλός είναι ο καρπαζοεισπράκτορας της παρέας θα λέγαμε!

 

Συγγνώμη! Ευχαριστώ! Παρακαλώ!

Λέξεις που εκλείπουν!!!

« Τελικά υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στους γονείς & τα παιδιά σήμερα;»

 

Μήπως στις μέρες μας οι γονείς εργάζονται υπερβολικά;

Μήπως τελικά δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τους γονείς ν’ ασχοληθούν πραγματικά με τα παιδιά τους;

Μήπως η καταναλωτική κοινωνία έχει φορτώσει στις πλάτες των γονέων ένα τεράστιο βάρος;

Μήπως έχει επιβάλλει έναν Μαραθώνιο , ώστε να καλύψουν τις ανάγκες που τους επιβάλλει η καταναλωτική & υλιστική κοινωνία;

Αναρωτιέμαι πολλές φορές εάν τα παιδιά μας σήμερα μεγαλώνουν στον αυτόματο πιλότο & χωρίς τη στοιχειώδη ανατροφή;

Αναρωτιέμαι πολλές φορές , εάν οι γονείς πιεσμένοι από το δικό τους καθημερινό πρόγραμμα νιώθουν την ανάγκη να «παρκάρουν» τα παιδιά τους σε κάποιο κινητό, υπολογιστή, τάμπλετ ή τηλεόραση που αποτελεί την εύκολη λύση ψυχαγωγίας γι’αυτά.

Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι θα συμβεί όταν μεγαλώνουμε παιδιά εθισμένα στις οθόνες και αγκυστρωμένα σ’ αυτές. Όταν μεγαλώνουμε παιδιά που η μοναδική διέξοδος επικοινωνίας αποτελεί ένα γρήγορο μήνυμα στο viber ή στο what’s up.

Αναρωτιέμαι για το πόσο αποπροσανατολισμένοι είναι γονείς και παιδιά.

Αναρωτιέμαι πως θα φτιαχτεί ένας νέος και καλύτερος κόσμος;

Αναρωτιέμαι για ποιο Μέλλον μιλάμε τη στιγμή που η νεολαία μοιάζει να είναι γερασμένη.

Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει η σύνδεση στην οικογένεια του γονέα με το παιδί ή εάν η μοναδική απάντηση στη σύνδεση είναι ο κωδικός wi-fi.

Κάποτε ο Οιδίποδας ρώτησε τη Σφίγγα κι εκείνη απάντησε ότι σε όλες τις ερωτήσεις , η απάντηση είναι ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ, ένας άνθρωπος όμως που Άνω Θρώσκει, που ζει ελεύθερος και αποδεσμευμένος από εθισμούς και νοσηρές συνήθειες!

Το Μέλλον οφείλει και πρέπει να χτιστεί πάνω σε Υγιή πρότυπα, σε Ωραίους Ανθρώπους μ’ ευαισθησία και  ενσυναίσθηση που νοιάζονται για τον Συνάνθρωπο!

Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό ακόμα θα είναι της Μόδας ο ωφελιμισμός, το ποδοπάτημα, η νοοτροπία του οφθαλμός αντί οφθαλμού, η αλαζονεία, ο ατομικισμός και ο εγωισμός.

Μάταιο! Ένας Φαύλος Κύκλος! Δεν οδηγεί πουθενά!

"ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ 52ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΆΡΕΩΣ!!!"

 

"Στο Μουσείο Φιλελληνισμού βρέθηκαν οι Φίλοι του Συλλόγου του Μουσείου Δροσίνη"

 

Στις απαρχές της Ανοιξης Τετάρτη 3 Μαϊου βρέθηκαν είκοσι άτομα από τα μέλη του Συλλόγου Γ. Δροσίνη για να επισκεφτούν το Μουσείο Φιλελληνισμού στην οδό Ζησιμοπούλου 12. Η Ηλέκτρα Τσίντου και ο Ορέστης Τσίντος ως πρέσβεις καλής θελήσεως του χώρου βοήθησαν στην περιήγηση των ατόμων κάνοντάς μας μια περιεκτική ξενάγηση. Αξιοσημείωτο είναι ότι το Μουσείο Φιλελληνισμού μετράει τρία χρόνια από την ίδρυσή του, αφου ιδρύθηκε το 2021 μια χρονιά που συμπίπτει με τα χρόνια της Επανάστασης του 1821. Ο κ. Βελέτζας είναι ο ιδρυτής του.

Το Μουσείο που επισκέφτηκαν οι Φίλοι του Συλλόγου Γ. Δροσίνη οργανώνεται σε τέσσερις ορόφους και το 1/5 των αντικειμένων τα έχει συγκεντρώσει από το δίκτυο εξωστρέφειας και της Φιλελληνικής κίνησης. Κάθε όροφος του Μουσείου αποτελεί έναν αφηγηματικό κύκλο.

Επιπροσθέτως, στην ξενάγηση μάθαμε πολλά για τον σπουδαίο αρχαιολόγο Βίλκελμαν στον οποίο χρωστάμε πολλά για την ανεξαρτησία. Ήταν αυτή η προσωπικότητα που ισχυρίστηκε ότι πρέπει να στρέψουμε τα φώτα στην Αρχαία Ελλάδα καθώς επίσης είπε ότι η τέχνη ανθίζει σε δημοκρατικά περιβάλλοντα. Μάθαμε για τον Μπαρτελεμί το φλογερό φιλέλληνα στον οποίο βασίστηκε και ο Ρήγας. Επιπλέον, το χώρο του ισογείου κοσμούσαν αντικείμενα κλασικού περιεχομένου, με τα οποία επέλεγαν οι Ευρωπαίοι να κοσμήσουν το σπίτι τους.

Το χώρο επίσης κοσμούσαν λογιών λογιών ρολόγια, τα οποία ήταν αντικείμενα πολυτελείας και φυσικά ένα πολύ μαγικό αντικείμενο αφού έλεγαν το χρόνο! Στον 4ο όροφο υπήρχαν γκραβούρες σπουδαίων Αμερικανών φιλελλήνων καθώς και πολλές εικόνες με τον Παρθενώνα. Μάλιστα, κάποιος ζωγράφος είχε πει ότι «έτρεμε το χέρι μου όταν αντίκρυσα τον Παρθενώνα για να τον ζωγραφίσω».

 

“Από το Λεωνίδα ίσαμε τον Κοσιούσκο
Αυτών η κραυγή αντιλαλεί την κραυγή εκείνων.
Γελάτε, τύραννοι, με μέτωπα στεφανωμένα χρυσές δάφνες.
Μπροστά στα πόδια της αισχρής και γιγάντιας τύχης.
Άξαφνα ο Μπότσαρης θα ορμήση μεσ’ στη σάλα.
Θα ορθωθεί ο Μπάυρον, ο ήρωας ποιητής.
Ο Τζαβέλλας αγανακτισμένος απ’την επιτυχία των δημίων,
Θα ραππίση τον τρομαγμένο όμιλο των θριάμβων”
-Βίκτωρ Ουγκώ-

Είδαμε επίσης τον ιδιαίτερο πίνακα με τον γιο του Κανάρη που το Commitato των Παρισίων ανέλαβε να τον μορφώσει. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Δροσίνης έχει γράψει το ποίημα του. Επιπροσθέτως, ο Κανάρης ενσαρκώνει τον Έλληνα ήρωα, ο οποίος είναι ένας απλός άνθρωπος που χρησιμοποιεί το μυαλό του, έχει καθαρή καρδιά και βοηθά την κοινότητά του.
Εντυπωσιαστήκαμε από τα αντικείμενα μιας άλλης φλογερής προσωπικότητας του Λόρδου Βύρωνα που βρίσκονταν στο Μουσείο, μάλιστα ο Δροσίνης έχει γράψει την Πύρινη ρομφαία.
Το τάμα του Κανάρη
Μεσάνυχτα ο πυρπολητής εγύρισε
Κ’ επήδησε από το γλήγορο καϊκι
Πιστός να φέρη με τα πόδια ολόγυμνα
Στην εκκλησιά το τάμα για τη νίκη

Το χέρι που άτρεμο έσπειρε το θάνατο.
Με το δαυλό το -φοβερό το χέρι-.
Τώρα ταπεινωμένο και τρεμάμενο
Στην Παναγιά ανάφτει ένα αγιοκέρι.
-Γ. Δροσίνης-

Την όμορφη αυτή ξενάγηση ακολούθησε ένα πλήρες γεύμα στο μαγαζί «Μακάο» που είχε προετοιμάσει η αεικίνητη Πρόεδρος του Συλλόγου κα. Ελένη Βαχάρη για τα μέλη του Συλλόγου οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη. Στο τέλος, ο κ. Παύλος Φήμης έκανε μια σύνοψη των όσων είδαμε στην ξενάγησή μας κι έτσι έμπλεοι μαθήσεως ακούσαμε το δικό του ποίημα με τίτλο «Εσπερινός». Εν κατακλείδι, όλοι μαζί τραγούδησαν σε κλίμα χαράς, σαν χορωδία τραγούδια του Ο. Ελύτη καθώς και την «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» του Γ. Δροσίνη.
~Ευφροσύνη Λούζη~

«Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη ξεναγήθηκαν στην -Έκθεση Παράλληλη Θέαση- του Ιδρύματος Β&Μ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ»

 

-Παράλληλη Θέαση, Τόποι & Χώροι, Μύθοι & Άνθρωποι,

Δυναμική της Έλλειψης.

Όλα σε Τάξη, Όλα με χρώμα, όλα με τέχνη στον Καμβά.-

~Ε.Λούζη~

Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι η κεντρική τράπεζα της χώρας. Ιδρύθηκε το 1927 και άρχισε να λειτουργεί τον Μάιο του 1928.Αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του Ευρωσυστήματος, το οποίο απαρτίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης. Παραμένοντας θεσμικά και λειτουργικά ανεξάρτητη υπόκεινται στον δημοκρατικό έλεγχο της Βουλής. Η Τράπεζα της Ελλάδος ασκεί δημόσιο λειτούργημα, μέριμνα για τη σταθερότητα των τιμών δηλαδή για τον έλεγχο του πληθωρισμού και για τη σταθερότητα και την εύρυθμη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το 1928, η Τράπεζα ξεκινά να συλλέγει τα πρώτα καλλιτεχνικά αποκτήματά της. Φθάνοντας στο σήμερα η Συλλογή αριθμεί περίπου 3.000 έργα, κυρίως ζωγραφική και χαρακτική καθώς και μικρό αριθμό γλυπτών, που χρονολογούνται έως τη σύγχρονη εποχή και αναδεικνύουν πολλές πτυχές της νεοελληνικής τέχνης.

Στην έκθεση «Παράλληλη θέαση», 70 έργα τέχνης από τη Συλλογή, διαφορετικής τεχνοτροπίας και εποχής, παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε παράλληλη παρατήρηση με σκοπό να δημιουργηθεί ένας ανοικτός διάλογος μεταξύ τους. Στους εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος, τρεις διακριτές ενότητες οργανώνονται σε μικρότερους «κύκλους θέασης», στους οποίους ιστορικές δημιουργίες και έργα μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται ως προς την οπτική και την ερμηνεία τους. Οι «κύκλοι» διαθέτουν άλλοτε προφανή και άλλοτε μη αναμενόμενα θεματικά και τεχνοτροπικά ζεύγη ή σύνολα, δημιουργίες διαφορετικών εποχών και παράλληλων αναζητήσεων. Τα έργα που εντάσσονται σε αυτούς αποκαλύπτουν παλιές και νέες καλλιτεχνικές κατακτήσεις όσον αφορά τόπους τοπία, μορφές της πραγματικότητας και της φαντασίας, καθημερινές ή συμβολικές ιστορίες. Εντέλει , η παράλληλη θέαση δίνει αποδείξεις για τους απεριόριστους τρόπους με τους οποίους οι καλλιτέχνες παραθέτουν, ενστερνίζονται ή απορρίπτουν εικόνες και διδάγματα του παρελθόντος, για το πώς προχωρούν στη μακρά πορεία της Ιστορίας και το πως κοιτούν σε κάθε σύγχρονη εποχή τους τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον.

Στη συνέχεια, στον 2^ο όροφο στην ενότητα « Μύθοι και Άνθρωποι» παρατηρούμε το συμβολισμό και τα μυθογραφικά στοιχεία. Είδαμε την Παλλάδα Αθήνα του Γύζη επηρεασμένη από τη Βιέννη και τρία έργα της Βρανάς Ξένου σε αφαιρετικό περιβάλλον. Είδαμε έργα της Έμι Αβόρα, του Μιχαήλ Αξελού , χαράκτη, ενώ ο Γιώργος Λαζάγκας ζωγραφίζει  τα σπαράγματα και η Νίνα Παπακωνσταντίνου έχει πολύ ιδιαίτερα έργα!

Επιπρόσθετα, θαυμάσαμε έργα του Γ. Ψυχοπαίδη «Ο Ηδονικός Ελπίνωρ» όπως παρουσιάζονται από το νομπελίστα ποιητή! Είδαμε τον Ιππέα της Βάσως Κατράκη, πολύ ιδιαίτερο το Άλογο στο Γαλάζιο της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη μας θυμίζει τη σπηλαιογραφία. ‘Επειτα , ο Ν. Γύζης με την ποιητική ονειρική παρουσίαση των μουσών, ο Δημήτρης Αληθεινός με τα Σημεία μέσα στους χρόνους, ο Γιάννης Τσαρούχης με τις προσωπογραφίες που παριστάνουν μια εσωτερική ματιά στο πρόσωπο. Έτσι, ολοκληρώνουμε τον 2^ο όροφο με έργα της Θάλειας Φλωράς τα Καράβια , τη Μοναξιά , Γιώργος Ιακωβίδης, Στο ατελιέ του πατέρα και δύο νεκρές φύσεις του Παύλου Σάμιου και του Αλέξανδρου Καραγιαννάκη.

Τέλος, στον τελευταίο όροφο είδαμε τη « Δυναμική της έλλειψης»! Πρόκειται για νέες διαδρομές πάνω στην επικοινωνία και στον τρόπο θέασης. Νεκρές Φύσεις με αρκετά αφαιρετικό και έντονο χρώμα, η περίοδος της αφαίρεσης είναι κατά το 60’. Είδαμε επιπλέον, έργα του Νίκου Βυζάντιου, μονοχρωματισμός δείχνει το βάθος του τοπίου, o Γιάννης Μιχαηλίδης με τα Φύλλα ελιάς παρουσιάζοντας το Θεσσαλικό κάμπο. Ο Σωτήρης Σορόγκας τον απασχολεί το κομμάτι της φθοράς « Σκουριασμένες Λαμαρίνες», Ρένα Παπασπύρου ,Επεισόδια στην Ύλη, Βασίλης Γεροδήμος, Τρεις τόποι, η Όπυ Ζούνη ,Δωμάτιο χωρίς θέα, Αντώνης Ντονέφ, Νίκος Κεσσανλής με τις Φαντασμαγορίες, Ιάσωνας Μόρφεσης και Μάκης Θεοφυλακτόπουλος.

 

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι η όμορφη ξενάγηση των Φίλων του Μουσείου Γ. Δροσίνη έκλεισε μέσα σε ένα κλίμα χαράς με ένα ελαφρύ γεύμα στο Café-Merlin, το οποίο πρόσφερε με μεγάλη γενναιοδωρία το μέλος του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνης», ο κ. Απόστολος Βερβέρογλου εις Μνήμην του Φίλου του Σπύρου Καπώνη.

 

«To 7o Συμβούλιο στο Βάρσο της Κηφισιάς για τα Μέλη του Συλλόγου -Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»

 

Το Φθινόπωρο κατέφθασε για τα Μέλη του Συλλόγου -Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη-. Όλοι και όλες βρίσκονται στις επάλξεις! Με πολλά νέα σχέδια, πλάνα, προγράμματα και όνειρα για τη Νέα Χρονιά! Έτσι, μαζεύτηκαν τα μέλη του Συλλόγου του Μουσείου Γ. Δροσίνη την Τετάρτη στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 στο  παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο « Βάρσος» για να πραγματοποιήσουν το 7ο Συμβούλιο του Συλλόγου.

Είκοσι άτομα λοιπόν συζήτησαν για τον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό που έγινε  προς τιμή του ποιητή Γ. Δροσίνη και τα χρηματικά έπαθλα που δόθηκαν στις 24.6. Αξιοσημείωτο είναι ότι έλαβαν μέρος γύρω στους 40 μαθητές και δόθηκαν 7βραβεία και 11 έπαινοι. Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε , επίσης στις 5, 6 /7 με θέμα « Ο Δροσίνης και το Πήλιο» όπου ακούστηκαν κείμενα και ποιήματα του Γ. Δροσίνη.

Επιπλέον, εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με τίτλο « Ο Γ. Δροσίνης επιστρέφει στο Χορευτό», ενώ στάλθηκαν βιβλία στη Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας. Ο Σύλλογος  έχει συγκεντρώσει ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων που  πραγματεύονται πληροφορίες για την Παλιά Κηφισιά σε σχέση με το Γ. Δροσίνη. Επιπρόσθετα, , ο Σύλλογος έχει στείλει πολλά βιβλία στην Κεντρική Βιβλιοθήκη Τυρνάβου, της Ν. Σμύρνης και στη Λαϊκή Βιβλιοθήκη του Βόλου.

Στα μεγαλεπίβολα σχέδια του Συλλόγου είναι να ονομαστεί ένα εκκλησάκι στον Ψηλορείτη της Κρήτης « Γ. Δροσίνης» εκεί όπου μέρα- νύχτα τρέχουν τα γάργαρα νερά. Αυτό το χρόνο επίσης πληροφορηθήκαμε ότι θα πραγματοποιηθούν πολλές εκπαιδευτικές εκδρομές, επισκέψεις σε Μουσεία, ομιλίες, εκδόσεις βιβλίων και Συνέδρια!

 

Αναμένουμε με αγωνία τα σχέδια του Συλλόγου οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη να τα δούμε να υλοποιούνται!

Εύγε σε αυτή τη γενναία προσπάθεια!

 

 

~Ευφροσύνη Λούζη~

« Μια γενιά που συνήθισε να καπελώνει τη Νεολαία της…!»

 

Είναι στ’ Αλήθεια ελεύθεροι οι νέοι σήμερα να επιλέξουν αυτό που στ’ Αλήθεια θέλουν κι αγαπούν;

Είναι στ’ Αλήθεια ελεύθεροι οι νέοι μας να χαράξουν τον δικό τους ρηξικέλευθο μονοπάτι στη ζωή;

Έχουν τη δύναμη να διακρίνουν ανάμεσα στο ψευδές, το κίβδηλο, το φαύλο, το αυθεντικό, το αληθινό, το ατόφιο;

Είναι αρκετά ανεξάρτητοι ώστε να μπορούν να φτιάξουν τη δική τους ζωή με νέα δεδομένα, μακριά από τα καθιερωμένα γονεϊκά πρότυπα- στερεότυπα που επιβάλλει η κοινωνία μας;

Έχω την αίσθηση ότι οι Μεγαλύτεροι, οι Επόμενες Γενιές μας παραδίδουν ένα Μέλλον Δυσοίωνο, μια κοινωνία σάπια που χρειάζεται Γκρέμισμα από τα θεμέλια της. Βλέπω γύρω- τριγύρω μου μια κοινωνική δυστοπία που είναι πλέον η σκληρή πραγματικότητα!

Παρατηρώ τους γονείς, την Ελληνίδα Μάνα να θέλει να επιβάλλει τα δικά της θέλω, να προβάλλει τις δικές τις επιθυμίες στα πρόσωπα των παιδιών της, να ζει για τα παιδιά της και διαμέσου των παιδιών της, να επιβάλλει τις δικές της επιλογές… Να εξουσιάζει τα παιδιά της, τα οποία μάλιστα θεωρεί κτήμα της. Βλέπω εξουσιαστικούς πατεράδες να επιθυμούν να περάσουν τις δικές τους νοοτροπίες στα παιδιά τους! Λες κι εκείνα δεν έχουν δικό τους τρόπο Σκέψης…!

Βλέπω μια γενιά που στερήθηκε τα υλικά αγαθά λόγω των επικείμενων συγκυριών και των δυσκολιών να θέλει να προσφέρει- να θυσιάσει τα πάντα για -το παιδί- που παραμένει για Πάντα Παιδί! Που τελικά καταφέρνει να το πνίγει…να το κακομαθαίνει…να του στερεί τη χειραφέτηση, την επιλογή και το σπουδαιότερο τη Δική του Ζωή!!!

Είστε  λοιπόν μια γενιά που συνήθισε να καπελώνει τη Νεολαία της, να ευνουχίζει τα  Δικά της Παιδιά !!!

Μα εγώ θα συνεχίσω να αναλογίζομαι ακόμη τα λόγια του Khalil Gibran:

« Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά, είναι γιοι και κόρες που ίδια η ζωή χάρισε στον εαυτό της.

Ήρθαν μέσω εσάς, αλλά όχι από εσάς.

Και παρά το ότι είναι κοντά σας, δεν σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι και τις σκέψεις σας, Γιατί εκείνα έχουν δικές τους προσωπικές Σκέψεις. Μπορείτε να φιλοξενήσετε τις Σάρκες τους, αλλά όχι και τις ψυχές τους.

Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο. Το οποίο εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφθείτε, ούτε στα όνειρα σας. Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάζετε. Αλλά μη ζητάτε εκείνα να γίνονται σαν κι εσάς…

Γιατί η ζωή δε γυρίζει Πίσω, ούτε παραμένει στο Χθες…!

Κάνε Τοξότη η Σαϊτα που στα χέρια κρατάς, να σημαίνει Χαρά!!!

« Γερασμένος ο Επαρχιώτικος & όχι Μόνο πληθυσμός της Ελλάδας…!»

 

Ολοένα και ερημώνουν τα Χωριά της Χώρας μας…ολοένα & βαραίνουν οι Μοναξιές στην Επαρχία & ιδίως τους Χειμώνες. Το πιο χαρακτηριστικό τώρα πια είναι τα κλειδωμένα σπίτια, οι παρατημένες αυλές, τα ακαλλιέργητα χωράφια από κάποιους αλλοτινούς αγρότες, οι αδειανές παιδικές χαρές & τα σχολεία που ολοένα συρρικνώνουν τις τάξεις τους.

Είναι αλήθεια ότι η Νεολαία εκλείπει χρόνια με τα χρόνια από τα χωριά! Η επαρχία δεν έχει πια τις κατάλληλες υποδομές & τα φόντα για να υποδεχθεί ένα νέο παιδί που θέλει να μεγαλώσει στο Υγιές περιβάλλον της φύσης.

Άλλωστε, εκλείπουν & οι προικισμένοι καθηγητές, οι ανθρωπιστές γιατροί, οι ειδικοί που καθένας με τη σειρά του υποβοηθάνε στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Επιπρόσθετα, είδος προς εξαφάνισης είναι τα επανδρωμένα ιατρικά κέντρα, τα σχολεία, τα αθλητικά κέντρα, τα κολυμβητήρια κτλ. Να μη μιλήσουμε για τα Παν/μια, τα ΤΕΙ ή και τις δουλειές ακόμη , όπου θα ήθελαν να σταδιοδρομήσουν οι Νέοι του Σήμερα! Ένα Όνειρο Απατηλό φαντάζει η αποκατάσταση τη στιγμή που πολλά επαγγέλματα αρχίζουν να εκλείπουν!

Η επαρχία , τα ορεινά χωριά μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ! Ένας γερασμένος πληθυσμός με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται σε παρακμή, σε δυστοπία & σε ένα σκοτεινό- μεσαιωνικό Μέλλον! Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ τα Νέα παιδιά, την οικονομική & ψυχολογική στήριξη των μητέρων , ώστε να οδηγηθούν σε νέες γεννήσεις. Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ επανδρωμένες δομές & καταρτισμένους ειδικούς.

 

Φτάνει πια ο Σκοταδισμός της Επαρχίας!

Φτάνει πια οι κλειστέ επαρχιώτικες Νοοτροπίες που δεν οδηγούν πουθενά!

Φτάνει πια η εγκατάλειψη, η νοοτροπία του «δε βαριέσαι», ο  «ωχαδερφισμός», η αμέλεια, η αδιαφορία!

Χρειαζόμαστε ριζικές αλλαγές, χρειαζόμαστε Παιδεία & Φωτεινούς  Ανθρώπους που ολοένα στερεύουν!

Κι ας θυμηθούμε τούτη τη στερνή ώρα αυτό που έλεγε ο Νομπελίστας ποιητής, Οδ. Ελύτης.

 

« Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια Ελιά, ένα Αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ΞΑΝΑΦΤΙΑΧΝΕΙΣ!»

 

~Ευφροσύνη Λούζη~

«Κλασική Φιλόλογος- Ειδική Παιδαγωγός,

Μέλος του Συλλόγου οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»

«Συνέντευξη στον κ. Παύλο Φήμη με την Ευφροσύνη Λούζη στον www.neasmyrniradiotv.gr στις 13.7.23»

 

1.    1.  Θα θέλαμε να μας συστηθείτε με μια από τις ιδιότητές σας.

 

 Στο Σύλλογο οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη είμαι στο Διοικητικό Συμβούλιο στη θέση του Ειδικού Γραμματέα και προσπαθώ όπως  τα άλλα μέλη του Συλλόγου του Διοικητικού Συμβουλίου ν’ αναπτύξουμε τέτοιες δράσεις, ώστε να φανεί το έργο του Γεωργίου Δροσίνη, ν’ αναγνωριστεί περισσότερο, να διαβαστεί και να γράφονται διάφορες ομιλίες και συγγράμματα πάνω στο έργο του Γ. Δροσίνη το οποίο δεν είναι μόνο ποιητικό είναι και πεζογραφικό και μυθιστορηματικό και γνωστικό.

 

2.     2.  Πιστεύετε ότι σήμερα διαβάζεται ο Γ. Δροσίνης;

 

Είναι γεγονός ότι δεν πολυδιαβάζεται ο Γ. Δροσίνης διότι οι συγγραφείς που γράφουν τα βιβλία του Δημοτικού και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έχουν εκβάλει πολλά ποιήματά του , που ήταν παλιότερα δημοσιευμένα, τώρα έχουν πολύ λίγα. Νομίζω πως είναι θέμα του δασκάλου τώρα πια να κάνει διαθεματικές εργασίες, ώστε να γνωρίσουν το έργο του Γ. Δροσίνη στους μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

 

 

3.     3. Υπάρχουν μελετητές που σκύβουν στο έργο του Γ. Δροσίνη στις μέρες μας;

 

Υπάρχουν μελετητές Παν/μιακοί , καθηγητές, φοιτητές που γράφουν εργασίες φροντιστηριακές ή ακόμη και διδακτορικές μελέτες πάνω στα έργα. Υπάρχουν τα Άπαντα του Γ. Δροσίνη τα οποία μπορεί κανείς να τα βρει στον Σ.Ω.Β. Νομίζω ότι σήμερα είναι ένας τρόπος να προσεγγίσουμε το έργο του Γ. Δροσίνη μετά τα μέσα του 19^ου και 20^ου αιώνα. Αλλά είναι πάντα επίκαιρος!

 

 

4.     4. Έχει απήχηση και στο εξωτερικό ο Γ. Δροσίνης;

 

Ο Γ. Δροσίνης έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες όπως είναι το μυθιστόρημά του « Αμαρυλλίς» έχει μεταφραστεί σε 7-8 ξένες γλώσσες και συνεχώς γίνεται γνωστότερος. Είναι ένας λόγος τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου να « εκδράμουν» προς το εξωτερικό και να κάνουν ομιλίες για να γνωρίσει ο κόσμος εκεί ο λογοτεχνικός το έργο του Γ. Δροσίνη.

 

5.     5. Εσάς τι σας εμπνέει στον ποιητή Γ. Δροσίνη;

Με εμπνέει η θρησκευτικότητά του που είναι βαθιά, γνήσια και έντονη. Η φυσιολατρία του είναι ποιητής της φύσης! Αλλά και η φιλοπατρία του. Μην ξεχνάμε ένα ποίημα που απάγγειλα με μαθητές ακόμα στο Σχολείο με τίτλο « Χώμα Ελληνικό» και ποιος δεν το έχει διαβάσει αυτό το ποίημα. Πόσο φιλοπατρία εμπνέει και εγκλείει αυτό το ποίημα που αρχίζει « Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα θα ζούμε χρόνους, μήνες χωρισμένοι, άφησε να πάρω κάτι και από σένα γαλανή πατρίδα πολυαγαπημένη» και εννοεί ότι είναι το μεράκι, η λαχτάρα του ξενιτεμένου που φεύγει απ’ την πατρίδα του και παίρνει λίγο χώμα για να θυμάται την πατρίδα του και καταλήγει αυτό το ποίημα το οποίο είναι 5στροφο με 8στιχες στροφές. Καταλήγει « Κι αν το ριζικό μου μου έγραψε να φύγω και να μη γυρίσω το στενό συχώριο σε σένα θα βρω δηλαδή στο χώμα κι έτσι αν σε ξένα χώματα πεθάνω και το ξένο μνήμα θα’ ναι πιο γλυκό σαν θαφτεί μαζί μου, στην καρδιά μου πάνω, χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό». Είδατε πόση φιλοπατρία εγκλείει το ποίημα αυτό. Φιλοπατρία, θρησκευτικότητα και φυσιολατρία με κάνουν και εμπέομαι.

 

1.     6. Έχετε κάποιο μότο συγκεκριμένο που σας εμπνέει;

 

Τα μότο είναι πολλά! Καταρχάς ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος. Σ’ ένα ποίημα του γράφει « στο μέτωπο μου δεν επόθησα δάφνης χρυσόδετο στεφάνι, της χλόης το ταπεινό στεφάνωμα στον ίσκιο μιας ελιάς μου φτάνει.» Βλέπετε μια ταπεινότητα που εκφράζει στην ποίηση του. Νιώθει και πιστεύει ο ποιητής στην αθανασία της ψυχής ότι η ζωή μας δεν τελειώνει στον τάφο αλλά μάλλον από εκεί αρχίζει. Σ’ ένα ποίημα του με τον τίτλο « Τι λοιπόν» καταλήγει μήπως είναι η αλήθεια στον θάνατο και η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη; Ότι λέμε πως ζει μήπως πέθανε και είναι αθάνατο ότι έχει πεθάνει; Αυτό το λέει στην ποιητική συλλογή «Φωτερά Σκοτάδια». Και ένα ακόμα υπάρχει ένα ποίημα που λέγεται « Πίστη». Δεν έχεις πίστη όταν τα στάχυα σου προσμένεις να γενούν σιτάρι…» Πίστη έχεις όσο αλόγιστο και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει. Προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα και αστροφεγγιά το μεσημέρι. Πίστη έχεις όταν το κάθε σου όνειρο ανάφτεις στο βωμό της τάμα κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο προσμένεις να γενεί το θαύμα.

 

 

2.     7. Εσείς τι έχετε γράψει για τον ποιητή Γ. Δροσίνη;

 

Έχω ασχοληθεί με κριτική βιβλίων που έχουν γράψει άλλοι συγγραφείς για το Γ. Δροσίνη. Γράφω ρεπορτάζ για διάφορες εκδηλώσεις για το Γ. Δροσίνη στα χρονικά που κατ’ έτος δημοσιεύονται από το Σύλλογό μας. Κι έχουμε κάνει ως τώρα 22-23 βιβλία ολόκληρα. Κι έχω γράψει και διάφορα άρθρα σχετικά με το Γ. Δροσίνη που δημοσιεύονται στα Χρονικά.

 

3.     8. Πως μπορεί να γνωρίσει κανείς καλύτερα το Μουσείο Γ. Δροσίνη;

 

Το Μουσείο καλό θα είναι να το γνωρίσει πηγαίνοντας στο τέρμα της Κηφισιάς με το τρένο και ν’ ανέβει στην Οδό Δροσίνη , όπου βρίσκεται η βίλλα όπου έζησε ο ποιητής που την επονόμαζε « Αμαρυλλίδα». Εκεί είναι η βιβλιοθήκη του Δήμου Κηφισιάς και παράλληλα είναι το Μουσείο και η βιβλιοθήκη του Γ. Δροσίνη.

 

 

4.      9.Τι επισκεψιμότητα έχει το Μουσείο;

Έχει 30-40 επισκέψεις. Μειώθηκαν λόγω του κορωνοιού.

 

5.    10.  Ποια είναι τα άμεσα σχέδια τα δικά σας και του Μουσείου;

 

 

Τα σχέδια μας είναι μεγαλόπνοα δηλαδή δε μας φτάνει το Μουσείο στην Αττική, ο Γ. Δροσίνης έζησε και στο Μεσολόγγι και στις Γούβες της Εύβοιας όπου υπάρχει ο Πύργος. Θέλουμε όπου έζησε ο Γ. Δροσίνης να κάνουμε μια κοιτίδα πολιτισμού. Όπου έμεινα, στα σπίτια που πέρασε, στο χώρο που ανατράφηκε, που έζησε σαν έφηβος κλπ. να κάνουν Μουσειακές κοιτίδες ώστε να το επισκέπτονται.

 

 

~Ευφροσύνη Λούζη~

 

« Γεώργιος Δροσίνης -Γαλήνη- ο ύμνος του Πηλίου, από τον Αναστάσιο Αγγ. Στέφο»

 

Η ποιητική συλλογή του  Γ. Δροσίνη « Γαλήνη (1891-1902 ) με την οποία κλείνει η πρώτη ποιητική του περίοδος κυκλοφόρησε το 1902 από το τυπογραφείο Εστία & επανεκδόθηκε από τον Ι. Ν. Σιδέρη το 1928. Η συλλογή περιλαμβάνει 45 τετράστιχα.

-Γ.Δροσίνης-

Ο καθηγητής Α. Στέφος γράφει ότι η συλλογή με έντονο βιωματικό χαρακτήρα, συναισθηματική φόρτιση και φυσιολατρική διάθεση, συνυφασμένη με ερωτική συγκίνηση είναι εμπνευσμένη από την ήρεμη ζωή της Ζαγοράς του Πηλίου με τη μεγαλειώδη θέα προς το Αιγαίο και τον Παγασητικό τόπο καταγωγής της όμορφης πηλιορείτικης γυναίκας του Μαίρης Κασσαβέτη από τη σημαίνουσα οικογένεια των Κασσαβέτηδων, των οποίων  και σήμερα, ορθώνεται στο χωριό περήφανο το αρχοντικό τους.

Ο Γ. Δροσίνης σημειώνει ότι « Ποτέ μου δεν έγραψα τίποτε το φανταστικό. Ό,τι βρίσκεται στα ποιήματά μου, πρόσωπα, εικόνες, περιγραφές τα είδα και τα έζησα στις Γούβες, το Πήλιο και την Αθήνα. Ο ποιητής εξυμνεί τις ασύγκριτες ομορφιές του Πηλίου στο εξαίρετο σύνθεμα «Ύμνος του Βουνού» με 30 δεκαπεντασύλλαβους ιαμβικούς ομοιοκατάληκτους στίχους, με  ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία ανθολογημένο παλαιότερα από το1923 εώς το 1956 στα Νεοελληνικά Αναγνώσματα του Γυμνασίου.

Επιπλέον, ο ποιητής αναμφίβολα εμπνέεται από το Χορευτό, το παραθαλάσσιο χωριό, επίνειο της Ζαγοράς, στην ακτή της χερσονήσου. Ο Γ. Δροσίνης περιγράφει ακόμη και τον πόνο που προκαλεί στις γυναίκες η θάλασσα για τους αγαπημένους τους που ξενιτεύονται.

Επιπρόσθετα, τις χαρές της θάλασσας στο Χορευτό βίωσε ο Δροσίνης κάνοντας παρέα με τ’ αγριοπερίστερα με τους ψαράδες και πηγαίνοντας στις θαλασσοσπηλιές και τις σκηνές που τον εμπνέουν να γράψει το Πυροφάνι.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στη συλλογή εμπεριέχεται κι ένα αρχαιόθεμο ποίημα, με τον ευρηματικό τίτλο « Το δέντρο των Εριννύων», αναφερόμενο στις τρεις χθόνιες θεότητες, αμείλικτες τιμωρούς κάθε ενόχου στην Αρχαιότητα.

Συνοψίζοντας, η συλλογή Γαλήνη συνεχίζοντας την αφηγηματικότητα της προηγούμενης συλλογής Αμάραντα προσλαμβάνει λυρική διάθεση. Η Γαλήνη με πηγή έμπνευσης τη ζωή της εξοχής στο Χορευτό δείχνει τον Δροσίνη ρεμβαστικότερο στις εμπνεύσεις του, βαθύτερο στις συγκινήσεις του, αρτιότερο στην τεχνική του, με εκφραστικά μέσα πλούσια και εικονογραφικά, όλα τα συνθέματα διαποτίζονται από μια έντονη φυσιολατρία, ενεργοποιό και ευδιάκριτη με κυρίαρχο στοιχείο έναν άκρατο λυρισμό, ειδυλλιακό και πατριδολατρικό και ένα θαυμασμό και μια λατρεία για τις ομορφιές της φύσης σε όλες τις εκφάνσεις της , παρουσιάζοντας, συνάμα, το φυσιολάτρη και λαογράφο Δροσίνη να εκφράζει τα συναισθήματα του εσωτερικού του κόσμου.

 

~ Ευφροσύνη Λούζη~

 

« Στο Amalia Hotel πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός της εντοίχισης της πινακίδας από τα Μέλη του Συλλόγου του Μουσείου Γ. Δροσίνη»

 

Την Τετάρτη 5 Ιουνίου 2024 τα Μέλη του Συλλόγου του Μουσείου Γ. Δροσίνη πραγματοποίησαν μια εκδήλωση στο κέντρο της Αθήνας στο Ξενοδοχείο -Amalia Hotel-. Σκοπός της εκδήλωσης αυτής ήταν ο εορτασμός της εντοίχισης της πινακίδας  στο σπίτι της Οδού Πατησίων και Πολυτεχνείου 2 μετά από πολυετή προσπάθεια, στο σημείο ακριβώς που βρισκόταν η τελευταία κατοικία του πρωτοπόρου και πολυπράγμων ποιητή μας Γ. Δροσίνη.

Όλα τα μέλη του Συλλόγου του Μουσείου Γ. Δροσίνη βρέθηκαν λοιπόν στον έβδομο όροφο του ξενοδοχείου, στο Roof του Amalia Hotel , όπου θαύμασαν την υπέροχη Αθηναϊκή θέα πίνοντας ένα δροσερό ποτό. Εκεί, το καλωσόρισμα είχε αναλάβει η οτρηρή και ακάματη Πρόεδρος του Συλλόγου κα Ελένη Βαχάρη με έναν όμορφο λόγο με τον οποίο προϊδέαζε τους καλεσμένους για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει!

 

Στη συνέχεια, όλοι συγκεντρώθηκαν στο μηδέν επίπεδο, όπου μετά τον χαιρετισμό της Προέδρου ακολούθησαν ομιλίες, του κ. Αναστασίου Στέφου του αντιπρόεδρου του Συλλόγου, της κα. Μαρία Σπυροπούλου- Θεοδωρίδου, Φιλόλογου, Εκπαιδευτικού και Δοκιμιογράφου, η οποία μίλησε για το -Πρώτον Ελληνικόν Εκπαιδευτικόν Συνέδριον- 1404 και του κ. Παύλου Φήμη Γραμματέας του Συλλόγου, Θεολόγος.

Επίσης, τον όμορφο εορτασμό της εντοίχισης της πινακίδας συνόδευσε ένα πλουσιοπάροχο και πλήρες γεύμα όπου τα Μέλη του Συλλόγου του Μουσείου Γ .Δροσίνη είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, πνευματικές ιδέες και πάνω απ’ όλα να μοιραστούν τη χαρά για τα Μεγαλεπίβολα σχέδια τους όπως αυτό της εντοίχισης μιας ακόμη πινακίδας στην οδό Πεσμαζόγλου, το δεύτερο σπίτι του ποιητή.

Συνοψίζοντας είναι μεγάλη η χαρά μας να βλέπουμε να συμβαίνουν τέτοιου είδους αξιόλογα πολιτιστικά έργα που αναπτύσσουν και εξελίσσουν τον πολιτισμό του τόπου μας!

 Εύγε στα Μέλη του Συλλόγου του Μουσείου Γ. Δροσίνη τα οποία φαίνονται να είναι πολλά υποσχόμενα…!

 

~Ευφροσύνη Λούζη~