21 Σεπτεμβρίου, 2024

« Μια γενιά που συνήθισε να καπελώνει τη Νεολαία της…!»

 


Είναι στ’ Αλήθεια ελεύθεροι οι νέοι σήμερα να επιλέξουν αυτό που στ’ Αλήθεια θέλουν κι αγαπούν;

Είναι στ’ Αλήθεια ελεύθεροι οι νέοι μας να χαράξουν τον δικό τους ρηξικέλευθο μονοπάτι στη ζωή;

Έχουν τη δύναμη να διακρίνουν ανάμεσα στο ψευδές, το κίβδηλο, το φαύλο, το αυθεντικό, το αληθινό, το ατόφιο;

Είναι αρκετά ανεξάρτητοι ώστε να μπορούν να φτιάξουν τη δική τους ζωή με νέα δεδομένα, μακριά από τα καθιερωμένα γονεϊκά πρότυπα- στερεότυπα που επιβάλλει η κοινωνία μας;

Έχω την αίσθηση ότι οι Μεγαλύτεροι, οι Επόμενες Γενιές μας παραδίδουν ένα Μέλλον Δυσοίωνο, μια κοινωνία σάπια που χρειάζεται Γκρέμισμα από τα θεμέλια της. Βλέπω γύρω- τριγύρω μου μια κοινωνική δυστοπία που είναι πλέον η σκληρή πραγματικότητα!

Παρατηρώ τους γονείς, την Ελληνίδα Μάνα να θέλει να επιβάλλει τα δικά της θέλω, να προβάλλει τις δικές τις επιθυμίες στα πρόσωπα των παιδιών της, να ζει για τα παιδιά της και διαμέσου των παιδιών της, να επιβάλλει τις δικές της επιλογές… Να εξουσιάζει τα παιδιά της, τα οποία μάλιστα θεωρεί κτήμα της. Βλέπω εξουσιαστικούς πατεράδες να επιθυμούν να περάσουν τις δικές τους νοοτροπίες στα παιδιά τους! Λες κι εκείνα δεν έχουν δικό τους τρόπο Σκέψης…!

Βλέπω μια γενιά που στερήθηκε τα υλικά αγαθά λόγω των επικείμενων συγκυριών και των δυσκολιών να θέλει να προσφέρει- να θυσιάσει τα πάντα για -το παιδί- που παραμένει για Πάντα Παιδί! Που τελικά καταφέρνει να το πνίγει…να το κακομαθαίνει…να του στερεί τη χειραφέτηση, την επιλογή και το σπουδαιότερο τη Δική του Ζωή!!!

Είστε  λοιπόν μια γενιά που συνήθισε να καπελώνει τη Νεολαία της, να ευνουχίζει τα  Δικά της Παιδιά !!!

Μα εγώ θα συνεχίσω να αναλογίζομαι ακόμη τα λόγια του Khalil Gibran:

« Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά, είναι γιοι και κόρες που ίδια η ζωή χάρισε στον εαυτό της.

Ήρθαν μέσω εσάς, αλλά όχι από εσάς.

Και παρά το ότι είναι κοντά σας, δεν σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι και τις σκέψεις σας, Γιατί εκείνα έχουν δικές τους προσωπικές Σκέψεις. Μπορείτε να φιλοξενήσετε τις Σάρκες τους, αλλά όχι και τις ψυχές τους.

Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο. Το οποίο εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφθείτε, ούτε στα όνειρα σας. Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάζετε. Αλλά μη ζητάτε εκείνα να γίνονται σαν κι εσάς…

Γιατί η ζωή δε γυρίζει Πίσω, ούτε παραμένει στο Χθες…!

Κάνε Τοξότη η Σαϊτα που στα χέρια κρατάς, να σημαίνει Χαρά!!!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

« Εις Μνήμην του Αναστάσιου Αγγ. Στέφου (1938-2025)»

  Μέσα σε λίαν συγκινητική ατμόσφαιρα τελέσθηκε την Παρασκευή 12.9.25 και ώρα 11 η πρωϊνή, στον Ι. Ναό Αγίων Θεοδώρων Α’ Νεκροταφείου Αθηνώ...