Επιρροές από τον Ποιητή Γ. Δροσίνη» «Επιστρέφοντας στο Γυμνάσιο…»

 

Κι έτσι επιστρέφω στην παιδική μου αθωότητα…

Κι έτσι ανατρέχω στις παιδικές αναμνήσεις μου…

Μήπως τάχα μου & -Η Ευτυχία Δεν Κρύβεται στις

Αναμνήσεις και στις Ελπίδες- όπως πολύ σοφά

Ομολογούσε ο ποιητής Γ. Δροσίνης;

 

 

Ο ποιητής μας που απ’ όλους πιότερο

Στάθηκε παντιοτρόπως στο πλευρό

Των παιδιών μας!

 

…Κι έτσι επιστρέφω στην παιδική μου αθωότητα…

Κι έτσι παλινδρομώ κάποιες φορές στις παιδικές

Μου Μνήμες!

 

Και τώρα πια σκέφτομαι ολότελα τον ποιητή Γ.Δροσίνης

Που απ’ όλα πιότερο αγαπούσε τα παιδιά μας!

 

 

Που απ’ όλα πιότερο βοήθησε τους αδύναμους , τους διαφορετικούς,

Τους Τυφλούς!

Και συλλογιέμαι ακόμα- Πως δε Θέλω του Κισσού το Πλάνο Ψήλωμα

Δεμένο σε ξένα αναστυλώματα!-

« Αναζητώντας τη Χαμένη Αθωότητα…!»

 

 

Αλίμονο στα παιδιά που δεν έζησαν ως πραγματικά παιδιά.

Αλίμονο στις κοινωνίες που αδιαφορούν για τα παιδιά τους.

Αλίμονο στα παιδιά στα παιδιά που δε γνωρίζουν τι σημαίνει αθωότητα!

Αλίμονο στα παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν!

Αλίμονο στα παιδιά μας που μαθαίνουν στην ευκολία , στην ταχύτητα!

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν αναζητούν, δεν ερευνούν, δεν ψάχνουν!

Αλίμονο στα παιδιά μας που έμαθαν στη μασημένη τροφή!

Αλίμονο στα παιδιά που ίδιοι οι γονείς τα αφήνουν στον -αυτόματο- εξωθώντας τα σε δύσκολες καταστάσεις!

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν τους μάθαμε ν’ αναζητούν την Ευτυχία στ’ απλά, τα καθημερινά, τα ταπεινά.

Αλίμονο στα παιδιά που έχουν τον πλούτο για θεό τους!

Αλίμονο στα παιδιά που αντικαθιστούν ένα πραγματικό φίλο με μια οθόνη!

Αλίμονο στα παιδιά που δε γνωρίζουν από που έρχονται  και προς τα που πηγαίνουν;

Αλίμονο στα παιδιά που δεν ονειρεύονται!

Αλίμονο στα παιδιά που εισπράττουν λεκτική και σωματική βία!

Αλίμονο στα παιδιά μας που έμαθαν να μη νοιάζονται για τον Διπλανό τους, το συνάνθρωπο, τον Άλλο!

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν τους διδάξαμε πως ν’ Αγαπούν και πως να Βλέπουν!

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν τους διδάξαμε ν’ αντιστέκονται στο άδικο και να παλεύουν για το Φως του Ανθρώπου!

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν τους διδάξαμε να είναι Ευγενικά!

Αλίμονο στα παιδιά μας που εργάζονται ήδη από τα επτά.

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν έμαθαν τα όρια και τους κανόνες!

Αλίμονο στα παιδιά μας που δεν έχουν πια υγιή πρότυπα για να μιμηθούν!

Αλίμονο στα παιδιά που δε σέβονται τους Ηλικιωμένους , τους Δασκάλους και τους Καθηγητές τους.

Αλίμονο στα παιδιά που δεν έμαθαν να ζωγραφίζουν και να δημιουργούν!

Αλίμονο στα παιδιά που δεν έμαθαν την αξία του -ευ αγωνίζεσθαι-!

Αλίμονο στα παιδιά που δεν έμαθαν ν’ αγκαλιάζουν!

Αλίμονο στα παιδιά που δεν έχουν μάθει να προσπαθούν!

Αλίμονο στα παιδιά που μεγαλώνουν με τη νοοτροπία του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»!

Αλίμονο στα παιδιά που δεν οραματίζονται το Μέλλον τους, που έπαψαν να εμπιστεύονται τον Αδερφό!!

Αλίμονο σε Μας και στην Κοινωνία μας που Νοσεί…!!!

« Οι Μεγάλες Αλήθειες της Ζωής έρχονται και σε βρίσκουν εκεί που δεν το περιμένεις…!»

 

Και είναι πράγματι αλήθεια πως κάποιες ξεχωριστές στιγμές ο Ήλιος λάμπει δυνατότερα και η Αλήθεια αποκαλύπτεται.  Διαχωρίζεται η ήρα από το στάρι! Καταλαβαίνεις ποιοι πραγματικά σου ταιριάζουν… Ποιους πρέπει ν’ αφήσεις και με ποιους πρέπει να προχωρήσεις τελικά το δύσκολο και απολαυστικό δρόμο της ζωής!

Έρχονται στιγμές που πραγματικά αναθεωρείς , βλέπεις πιο καθαρά! Άλλοι δρόμοι ξανοίγονται στον Ορίζοντα. Έρχονται στιγμές που αυτά που πίστεψες άλλοτε ματαιώθηκαν! Έρχονται Στιγμές που λες…So must go on…!

Οι μεγάλες αλήθειες αποκαλύπτονται , όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όταν ωριμάσεις, όταν είσαι Ανοικτός και έτοιμος να τις δεχθείς, να τις κατανοήσεις…! Οι Μεγάλες Αλήθειες κατακτώνται δε σου χαρίζονται! Θέλουν έρευνα , περισυλλογή & ρίσκο! Οι μεγάλες Αλήθειες άλλοτε μασκαρεύονται…παίζουν με τις σκιές μπερδεύουν!

Οι μεγάλες αλήθειες δεν είναι η μασημένη τροφή και οι νουθεσίες! Είναι πηγαίες σκέψεις, ατόφιες, αυθεντικές! Οι μεγάλες αλήθειες είναι για τους Δυνατούς, τους Λίγους…! Εκείνους που ξέρουν να ερευνούν υπομονετικά και ταπεινά, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον εαυτό τους. Οι μεγάλες αλήθειες απαιτούν στητό κορμί, ξεκάθαρο βλέμμα, ρεαλισμό, δυνατή καρδιά και γρήγορες αποφάσεις.

Οι Μεγάλες Αλήθειες δε σου χαρίζονται ποτέ! Πρέπει να τις αντέχεις και να μοχθείς γι’ αυτές!

Οι Μεγάλες Αλήθειες της Ζωή μας…μας Ανήκουν!!!

" ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΓΑ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ!''

 

Βιογραφικό:

O Βασίλης Κάργας γεννήθηκε στο Αργυρό Ευβοίας και από το 1980 ζει στην Αλεξανδρούπολη. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας- Θράκης.Εργάσθηκε για πολλά χρόνια στο Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Έβρου και συνδιοργάνωσε 16 Πανελλήνια Δημοσιογραφικά Συνέδρια στη Σαμοθράκη. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά της Θράκης, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Διεύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Εξώπολις», και συνδιευθύνει τις ιστοσελίδες Artpress-Παραμεθόριες ματιές στον πολιτισμό (http://artpress.sundaybloody.com) και Παραμυθόριος (https://paramythorios.blogspot.com). Έχει βραβευθεί από το Μορφωτικό ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης με το βραβείο «Μαρκίδες Πούλιου» για την πολύπλευρη προσφορά του στη δημοσιογραφία της περιφέρειας. Στον ελεύθερο χρόνο του σκαρώνει παραμύθια με την ενδεκάχρονη κόρη του Ευαγγελίνα, όπως το έμμετρο παραμύθι «Η Παράξενη παρέα του Ορφέα»  (Εκδόσεις Λιβάνη, 2018) το οποίο έγινε παιδική όπερα από το Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης, «Ο κρυμμένος θησαυρός» (Ελληνοεκδοτική, 2020) και «Ο βυθός άνω-κάτω» (Εκδόσεις Κομνηνός, 2023)., "Το κορίτσι που ζωγράφιζε τον άνεμο" (Αρτέον Εκδοτική 2024).

Συνέντευξη:

 -Πως εμπνευστήκατε τον τίτλο του βιβλίου σας " Το κορίτσι που ζωγράφιζε τον άνεμο"?

«Έμπνευση για να γράψω αυτή την παραμυθοϊστορία  αποτέλεσε -για άλλη μία φορά- η κόρη μου Ευαγγελίνα και η αγάπη της για τη ζωγραφική, αλλά και ο Γιώργος Σταυρίδης, ένας πολυταξιδεμένος  ναυτικός που έχει γυρίσει όλον τον κόσμο και σήμερα ζει στην Αλεξανδρούπολη.  Μία μέρα πήγα και τον βρήκα στο λιμάνι , στο ξύλινο σκαρί του, τη Νεφέλη, και του ζήτησα να μου πει ιστορίες από τις χώρες που είχε γυρίσει, από τις θάλασσες, από τα ταξίδια του, από τις φουρτούνες, από όλα αυτά έχει περάσει. Μου  αφηγήθηκε πολλές ιστορίες για τους ανέμους, διαμόρφωσα το υλικό που συγκέντρωσα  και άρχισα να γράφω το νέο μου βιβλίο. Γράφοντας το  διαπίστωσα   πως δεν υπήρχε κάποιο αντίστοιχο παραμύθι για τους ανέμους  για  τα παιδιά του δημοτικού. Το βιβλίο βοηθάει τα παιδιά να μάθουν καλύτερα τα είδη και τα ονόματα των ανέμων, να κατανοήσουν τον ρόλο και τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα και να τα ζωντανέψουν στη φαντασία τους με χρώματα και λεπτομέρειες! ΄Όσον αφορά τον τίτλο του βιβλίου, σε  μια παρουσίαση ενός παραμυθιού μου ένα κοριτσάκι ρώτησε την εικονογράφο αν μπορεί να ζωγραφίσει τον άνεμο και τι χρώματα να του βάλει. Τότε καθώς φαντάστηκα την εικόνα του  κοριτσιού  να αποτυπώνει  στον καμβά τον άνεμο και με χρώματα που θα άλλαζαν ανάλογα με την εποχή, εμπνεύστηκα τον τίτλο του βιβλίου μου.”

-Η ζωγραφική πρέπει ν' αποτελεί διέξοδο για τα παιδιά μας;

«Η ζωγραφική μπορεί να είναι μια εξαιρετική διέξοδος για τα παιδιά.. Μέσω της ζωγραφικής, τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν, να αναγνωρίσουν  και να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Ενισχύει τη δημιουργικότητα, ενεργοποιεί τις αισθήσεις, εξάπτει τη φαντασία των παιδιών και τα βοηθά  να καλλιεργήσουν σημαντικές δεξιότητες και  να εξελιχθούν τόσο γνωστικά όσο και συναισθηματικά,  να εξερευνήσουν  τον εξωτερικό αλλά  και τον εσωτερικό τους κόσμο.”

- "Ν ΄ακούς μέσα σου αυτό το αεράκι που πνέει ελεύθερα." Τι θα λέγατε γι' αυτό τον άνεμο; Εξηγήστε μας την φράση αυτή.

«Η φράση “Ν ΄ακούς μέσα σου αυτό το αεράκι που πνέει ελεύθερα» είναι μια  πολύ ποιητική φράση. Μπορεί να εξηγηθεί  ως μια παραίνεση να αφουγκραζόμαστε  την εσωτερική μας φωνή,  να ακούμε τις ενδότερες  μας ανάγκες και επιθυμίες και να τις ακολουθούμε, όπως το αεράκι που πνέει ελεύθερα χωρίς περιορισμούς. Να νοιώσουμε ότι πνέουν μέσα μας καινούριες ιδέες…»

-Κρατώ τη φράση " Ο άνεμος της αγάπης μάτια μου, γιατί έχει τα χρώματα και τα αρώματα όλων των ανέμων μαζί." Θέλετε να μας το εξηγήσετε;

« Η αγάπη είναι σαν τον άνεμο. Δεν μπορείς να την δεις μπορείς όμως να την νιώσεις. Σαν ένα απαλό αεράκι που χαϊδεύει το πρόσωπο σου ή να σε παρασύρει ,όπως ένας δυνατός αιγαιοπελαγίτικος άνεμος.  Η αγάπη, όπως και ο άνεμος  μπορεί να μας δώσει μια αίσθηση απόλυτης  ελευθερίας. Τα χρώματα και τα αρώματα όλων των ανέμων μαζί υπενθυμίζουν   την ποικιλία των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να εκφράσουμε την αγάπη μας στα αγαπημένα μας πρόσωπα, τον πλούτο των συναισθηματικών εκφράσεων»

-Γιατί γράφετε;

« Ένα παιδί,  στην παρουσίαση του παραμυθιού μου, με ρώτησε πως ένας δημοσιογράφος που ασχολείται με  όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, γράφει παραμύθια. . Αν και είναι άλλη η γλώσσα αυτή που γράφεις στη δημοσιογραφία, προσπαθούσα να γράφω πολλά κείμενα μου με λογοτεχνικό ύφος. Οπότε ήμουν πιο κοντά στο να μπορέσω να γράψω ένα παραμύθι.  Απ΄ ότι γνωρίζω πολλοί δημοσιογράφοι γράφουν ποιήματα, μυθιστορήματα.  Είναι ένας τρόπος, μια διαφυγή από την σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας που καλύπτει ένας δημοσιογράφος.»

-Ποιοι ποιητές σας εκφράζουν;

-Νοιώθω ευλογημένος γιατί στην πολύχρονη δημοσιογραφική μου θητεία συνάντησα και συνομίλησα με σημαντικούς ποιητές  που έχουν εκφράσει πολλούς ανθρώπους μέσα από τα έργα τους. Όπως η Κική Δημουλά, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Έκτορας Κακναβάτος, ο Θανάσης Τζούλης, ο Γιάννης Βαρβέρης, ο Γιώργος Χρονάς.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

«Να συνεχίσω τις εξορμήσεις μου στα απομακρυσμένα χωριά του Έβρου, να έρθω σε επαφή με τα παιδιά που ζουν  στη μεθόριο , στα σύνορα  με τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Τα παιδιά εκεί διψούν για επικοινωνία, λαχταρούν να συναντήσουν παραμυθάδες, γιατί  δεν έχουν τη δυνατότητα  να συνομιλήσουν με κάποιον συγγραφέα . Βλέπεις τη λαχτάρα στα μάτια τους, το πόσο θέλουν να ακούσουν, να κουβεντιάσουν, τον τρόπο με τον οποίο αγγίζουν τις εικόνες του βιβλίου. Να σου διηγηθούν τις δικές τους ιστορίες για τη δύσκολη πραγματικότητα που ζουν. Εκεί ένοιωσα ότι  τα παιδιά, σου δίνουν πολλά και δεν ζητάνε τίποτα.»

 

«Αλήθεια σε τί χρειάζεται η Ορθο-Γραφία σήμερα;»

 

Γιατί να μάθω να γράφω σήμερα τη στιγμή που η τεχνολογία καλπάζει;

Γιατί να μάθω μάλιστα σωστά να γράφω;

Γιατί να γίνω Ορθογράφος;

… Έχω τη βαθιά πεποίθηση ότι η γραφή και ο λόγος είναι πρωτίστως επικοινωνία, είναι σκέψη! Επομένως είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι η Ορθή- Γραφή προμηνύει μια Ορθή και Άρτια Σκέψη!

Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ακόμα πως τα ταχυδρομεία, τα γράμματα , τα γραμματόσημα έχουν ακόμη λόγο ύπαρξης έχουν υπόσταση! Πιστεύω ακόμη στην τελετουργία, τη διαδικασία που σε κάνει να ζεις τις στιγμές σου αργά και απολαυστικά!

Πιστεύω ακόμη στο πλούσιο λεξιλόγιο που έχει δοθεί στην Ελληνική μας Γλώσσα. Πιστεύω πως πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε σωστά την πληθώρα των -ι, τα -ε, τα -ο. Είμαι από εκείνους που δεν συμφωνούν στην απλοποίηση της γλώσσας και συνεπώς στην ισοπέδωση… Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ακόμα στα σημεία της στίξης.

Είμαι από εκείνους τους αυστηρούς! Δε δέχομαι εύκολα τα « Greekglish». Ίσως μονάχα από πείσμα, ίσως γιατί οι Άγγλοι ομολογούν και λένε « Ιt’s Greek to me!” Είναι δηλαδή Ελληνικά για μένα! Είμαι από εκείνους που διαβάζουν ακόμα Jacquelinne De Romilly &  αναζητούν να μάθουν για το Κάλλος της Ελληνικής μας γλώσσας.

Και βέβαια σε καμμιά περίπτωση δε ζητώ να γυρίσουμε πίσω…Άλλωστε η ζωή Προχωρά Μόνο Μπροστά!

Όμως πιστεύω ακόμα ό,τι όποιος Συλλογάται Καλά…Γράφει Ορθά!!!

« Οι δύσκολοι Δρόμοι…!»

 

 Οι δύσκολοι δρόμοι μου έμαθαν ν’ αντέχω!

Οι δύσκολοι δρόμοι μου έμαθαν να επιλέγω!

Οι δύσκολοι δρόμοι δυνάμωσαν το κορμί μου.

Οι δύσκολοι δρόμοι, με έκαναν να πιστεύω…!

Οι δύσκολοι δρόμοι, με οδήγησαν σε μια μαγευτική θέα!

Οι δύσκολοι δρόμοι με διεύρυναν…

Οι δύσκολοι δρόμοι με δίδαξαν του βίου τη Συνέχεια!

Οι δύσκολοι δρόμοι, μ’ έκαναν ν’ αναμετρηθώ με τον Εαυτό μου!

Οι δύσκολοι δρόμοι, έδιωξαν τα Σκοτάδια μου!

Οι δύσκολοι Δρόμοι  & όχι οι εύκολοι… Είναι τελικά Αυτοί

Που Αξίζουν!!!!