Κι έτσι επιστρέφω στην παιδική μου αθωότητα…
Κι έτσι ανατρέχω στις παιδικές αναμνήσεις μου…
Μήπως τάχα μου & -Η Ευτυχία Δεν Κρύβεται
στις
Αναμνήσεις και στις Ελπίδες- όπως
πολύ σοφά
Ομολογούσε ο ποιητής Γ. Δροσίνης;
Ο ποιητής μας που απ’ όλους πιότερο
Στάθηκε παντιοτρόπως στο πλευρό
Των παιδιών μας!
…Κι έτσι επιστρέφω στην παιδική μου αθωότητα…
Κι έτσι παλινδρομώ κάποιες φορές στις παιδικές
Μου Μνήμες!
Και τώρα πια σκέφτομαι ολότελα τον ποιητή Γ.Δροσίνης
Που απ’ όλα πιότερο αγαπούσε τα παιδιά μας!
Που απ’ όλα πιότερο βοήθησε τους αδύναμους , τους
διαφορετικούς,
Τους Τυφλούς!
Και συλλογιέμαι ακόμα- Πως δε Θέλω του Κισσού το
Πλάνο Ψήλωμα
Δεμένο σε ξένα αναστυλώματα!-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου