« Ο Μάης έχει Μυστικά…!»

 

… Και πόσο πολύ μου έλειψε εκείνο το μαγιάτικο στεφάνι απ’ τα ακροδάκτυλα σου… Εκείνες οι ατέλειωτες ώρες στα ευωδιαστά περβόλια  που ψάχναμε για κυκλάμινα και παπαρούνες. Τότε που έπλεκες το στεφάνι εσύ και τραγουδούσα εγώ το το Μάη που’ χει Μυστικά… Και πόσο πολύ μου έλειψε εκείνο το μαγιάτικο στεφάνι που έλαμπε από πολύχρωμη αγάπη και ήταν ευωδιαστό σαν φυλακτό. Να σε γεμίζει τύχη μου λεγες …να σε φυλάει και να ξεχνάς τους Χειμώνες! Είχε έρθει η Άνοιξη Άλλωστε… η εποχή που αγαπούσες και ονειρευόσουνα πολύ , γιατί εσύ έπλεκες ποιήματα ενώ εγώ κεντούσα τα τριαντάφυλλα απ’ τους αγρούς!

Πόσο μου Έλειψε…πόσο μου Έλειψες!!!!

~Ευφροσύνη Λούζη~